İohann, elbette, mene daha yaxından baxmağa icaze vermezdi, ancaq bu yegane baxışla men öz daxilime senin menzilinin atmosferini eks eletdirdim ve bu menim senin haqqında olan bütün tesevvürlerime elave qida verdi.
Bu hadise, bu qısa an menim uşaqlığımın en xoşbext anı oldu.
Men bunu ona göre danışmaq istedim ki, meni tanımayan sen, bir insan ömrünün nece senin üçün yanıb küle döndüyünü axır ki anlayasan.
Sene bu hadise ve bir de başqa, dehşetli bir hadise haqqında danışmaq isteyirem. Artıq dediyim kimi, men sene göre her şeyi unutmuşdum, anama fikir vermirdim, heç kimi, heç neyi vecime almırdım. Ancaq herden bir görürdüm ki, bir yaşlı kişi, İnsburqdan olan tacir ve anamın uzaq qohumu tez tez bize baş çekir.
Men hetta buna sevinirdim, çünki herden o anamı teatra aparırdı ve men evde tek qalaraq senin haqqında rahatlıqla düşüne, tesevvür ede bilerdim ve bu menim üçün en böyük xoşbextlik idi.
Ve bir gün anam meni tentene ile öz otağına çağırdı ve dedi ki, menimle ciddi danışmalıdır. Menim rengim ağardı, üreyim çırpınmağa başladı ki, göresen anam menim sirrimden xeber tutub, ya şübhelenmeyib ki.
Menim ilk fikrim senin haqda – meni dünya ile bağlayan sirr haqda oldu. Ancaq sanki anam özü utanırdı.
O meni öpdü (hansı ki, bunu heç vaxt etmemişdi), meni yanında divanda eyleşdirdi ve hıqqına – hıqqına, qızararaq danışmağa başladı ki, onun qohumu olan tacir ona evlenmek teklifi edib ve anam da ancaq menim xatirime teklifi qebul edib.
Üreyim daha da berk döyünmeye başladı. – Amma biz burda qalacayıq, he? – men birteher soruşdum. – Yox, biz İnsburqa köçeceyik, orda Ferdinandın ela villası var.
Bundan artıq heç ne eşide bilmedim. Gözlerim qaraldı. Sonradan bildim ki, huşumu itirmişem. Eşidirdim ki, anam qapı arxasında dayanan atalığıma deyir ki, men qefilden silkelenerek yere yıxılmışam.
Sonrakı günlerde nelerin baş verdiyini, men – balaca uşaq böyüklerin isteyine qarşı nece mübarize apardığımı tesvir ede bilmeyecem.Hetta indi, bu barede yazanda menim ellerim

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 37 >>