pencerende işıq yanırdı. Üreyim ayaqlarımın altına düşdü. Ancaq indi meni bu qeder soyuq qarşılayan şeher xeyalımda canlandı, ancaq indi men özüm senin, arzumun yaxınlığını hiss ederek canlandım.
Men axı derk elemirdim ki, senden uzaqda olanda, bizi dağlar, çaylar ayıranda da men sene yad idim, ele indi senin pencerenin altında dayananda da…
Men dayanıb yuxarıya baxırdım; orda işıq, doğma ev, sen, menim bütün dünyam var idi. İki il idi ki, men bu saatı arzu edirdim ve indi o mene hediyye olunmuşdu.
Men bütün geceni işıq sönene qeder senin pencerenin altında dayandım. Ancaq onda men özüme yaşamaq üçün yer axtarmağa yollandım.
Her gece men bax bele senin pencerenin altında dayanırdım. Saat 6 – ya kimi maqazinde ağır, yorucu işle meşğul olurdum.
Ancaq men bu narahatıeğa sevinirdim, çünki o meni öz daxilimdeki narahatlıqdan uzaqlaşdırırdı. Ve maqazinin demir qapısı arxamda bağlanan kimi men senin evine qaçırdım.
Seni görmek, seninle qarşılaşmaq menim yegane arzum idi; birce defe, uzaqdan üzünü görmek…
Texminen bir hefte keçdikden sonra men seni gördüm, tamamile qefilden, gözlemediyim anda gördüm. Men evin qarşısında dayanıb senin pencerene baxırdım ve bu an sen küçeni keçirdin. Ve bu an men yeniden 13 yaşlı uşağa çevrildim.
Qanın üzüme nece çırpıldığını hiss eledim ve seninle göz – göze gelmek arzumun eleyhine gederek başımı aşağı saldım ve senin yanından ox kimi sivişdim.
Men sora bu qaçışımdan çox utandım – axı men artıq mektebli deyildim ve ne istediyimi yaxşı başa düşürdüm: men seninle görüş axtarırdım, isteyirdim ki, senin üçün darıxdığım bu qeder qaranlıq ilden sonra sen meni göresen, sevesen…
Ancaq sen uzun müddet mene fikir vermedin, baxmayaraq ki, men her axşam şaxtaya ve sert Vyana küleyine baxmayaraq senin küçende dayanırdım.
Herden ele olurdu ki, men boş yere gözleyirdim, herden sen axır ki, dostlarınla birge evden çıxırdın ve iki defe men seni qadınla görmüşdüm; ve onda başa düşmüşdüm ki, men artıq uşaq deyilem ve seni başqa bir qadınla el –

<< 1 ... 14 15 [16] 17 18 ... 37 >>