çırpınırdı, hetta az qalmışdı ki, dayanım, ancaq sen artıq mene çatmışdın.
Sen menimle öz adi yüngüllüyün ve şenliyinle danışdın, sanki biz köhne tanışlar idik – ah, sen axı heç ne bilmirdin, menim heyatım haqda heç vaxt heç ne bilmemişdin – menimle ele sadelikle danışdın ki, men hetta sene cavab vermek üçün özümde güc de tapdım.
Biz küçenin tinine çatdıq. Sen bir yerde şam elemek teklif eledin ve men razılaşdım. Sene nece etiraz ede bilerdim axı?! Biz birlikde kiçik bir restoranda şam eledik – oranı xatırlayırsan? Yox, yeqin ki, sen o geceni diger ona oxşar gecelerden ferqlendirmirsen, axı men senin üçün kim idim ki? Yüzden biri, tesadüfi macera, sonsuz zencirde bir bend…
Hem, axı meni sene ne xatırlada biler? Men demek olar ki, heç danışmırdım, seninle üzbeüz oturmaq, sesini eşitmek özü böyük bir xoşbextlik idi. Bu qızıl deqiqelerin heç bir anını qaçırmamaq üçün men artıq sual vermekden, artıq söz demekden qorxurdum.
Men hemişe teşekkür hissi ile xatırlayıram ki, sen hemin gün menim düşüncelerimi nece de doğrultdun, sen nece diqqetcil, sade ve tebii oldun; ele ilk deqiqelerden sen menimle ele serbest, dostcasına danışdın ki, men eger artıq uzun müddetden beri senin olmasaydım bele, sen ele hemin an meni özüne bağlayardın.
Ah, sen heç bilmirsen, menim 5 illik gözlentilerimi doğruldaraq menim nece böyük bir arzumu heyata keçirdin…
Biz stoldan qalxanda artıq gec idi. Restoranın çıxışında sen menden eve telesib telesmediyimi soruşdun. Men seninle getmeye hazır olduğumu nece gizlede bilerdim?! Dedim ki, hele vaxtım var.
Onda sen bir saniye düşünerek bir az söhbet elemek üçün senin evine getmeyi teklif etdin.- Memnuniyyetle! – men qeyri – bir hisse tabe olaraq dedim ve o an hiss eledim ki, cavabımın bele tezliyi seni sevindirmek ve razı salmaqla yanaşı, hem de çox teeccüblendirdi.
Men indi senin teeccübünü başa düşürem: men bilirem ki qadınlar adeten tabe olmaq isteklerini gizledirler, hetta teklikde istekden yansalar bele, özlerini qorxmuş ve ya utanmış

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 37 >>