alçaqlığına olan iyrenclik de düşdü.
Mene çox çetin oldu. Son aylarda maqazine gede bilmirdim, çünki qohumlarım menim veziyyetimi görüb, valideynlerime xeber vere bilerdiler. Anamdan pul almaq istemirdim ve özümde saxladığım bezi qiymetli eşyaları satmaqla yaşayırdım.
Doğuşa bir hefte qalmış menim skafımdan axırıncı pullarımı oğurladılar ve men doğum sığınacağında yatmalı oldum.
Ora, ağır ehtiyyacdan yalnız en kasıb, unudulmum insanlar gedirdiler, orda o dilençiler yuvasında senin körpen doğuldu. Sığınacaqda her şey dehşetli idi – her şey olduqca yad görsenirdi ve orada uzanan bizler bir – birimize yad idik ve nifret edirdik; yalnız ümumi bedbextlik, ümumi keder hamımızı bu boğuq, xloroform ve qanla qidalanan, qışqırtı ve çığırtılarla dolu palataya getirib salmışdı.
Orada men bütün alçaqlıqlarla, menevi ve fiziki biabırçılıqla üzleşdim; mecburi yaxınlıqdan ezab çekdiyim fahişeler ve xestelerden, gülerek, örtüyü çekerek, yalançı alim görünüşü ile kömeksiz qadınlara toxunan genc hekimlerden; orada insanın utancını baxışlarla iyneleyir ve sözlerle alçaldırlar.
Senden qalan sadece adın yazılan lövhecik olur, kiçik refde uzanan ise – sadece terpenen at parçası, öyrenmek üçün ortalığa qoyulmuş eşya olur; he, öz evlerinde onları seven, qayğıkeş erlerine uşaq veren qadınlar heç vaxt bile bilmezler, tenhalıqda, kömeksiz şekilde, az qala labarotirya stolunda doğmaq ne demekdir!
Hetta indi, men hansısa kitabda “cehennem” sözüne rast gelende men özümden aslı olmadan hemin palatanı xatırlayıram.
Bağışla, bağışla ki, bu haqda danışıram. Ancaq men bunu birinci ve sonuncu defedir ki edirem; bir de heç vaxt, heç vaxt bu haqda danışmayacam.
Men 11 il susmuşam ve tezlikle hemişelik susacam; ancaq heç olmasa birce defe men özümde güc tapıb, car çekmeliyem ki, menim heyatımın xoşbextliyi olan ve indi çarpayıda nefessiz uzanan körpe mene nece baha başa gelib.
Men bunları çoxdan unutmuşdum, uşağımın gülüşünde, xoşbextliyinde unutmuşdum; ancaq indi o öldükden sonra keder yeniden

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 37 >>