oturmuşdun ve heyranlıq, istek dolu baxışla mene baxırdın, o baxış ki, hemişe menim varlığımın lap derinliyine kimi işleyirdi.
On ilde ilk defe sen yeniden sene mexsus qeribelikle mene baxırdın. Men esmeye başladım ve az qala elimdeki bokalı yere salacaqdım.
Xoşbextlikden, bizim stolun etrafında eyleşen heç kes menim bu veziyyetimi hiss elemedi…
Senin baxışın daha sert, daha alovlu olurdu, o meni od kimi yandırırdı. Men çalışırdım başa düşem ki, sen axır ki, meni tanıdın, yoxsa men yene de senin üçün yeni, başqa, yad bir qadınam?!
Qan üzüme çırpıldı. Dostlarımın suallarına nece geldi cavab vermeye başladım. Sen hiss etmeye bilmezdin senin baxışın meni nece narahat edirdi.
Başının zeif hereketi ile mene işare eledin ki, men bir deqiqelik vestibüle çıxım. Sonra sen qesden yüksek sesle hesabı istedin, dostlarına sağollaşdın ve bir daha meni gözleyeceyini işare ederek çıxdın.
Men qızdırmalı kimi esirdim, bir söz de deye bilmirdim, meni bürüyen narahatlığı üzerimden ata bilmirdim.
Ele bu an bir zenci cütlük ayaqqabılarını tez – tez yere döyerek müasir bir reqs ifa etmeye başladılar ve bütün diqqetler onlara yöneldi ve bundan istifade ederek, qalxdım, dostuma dedim ki, indi qayıdıram ve senin ardınca çıxdım.
Sen vestibülde qarderobun yanında dayanıb meni gözleyirdin; men yaxınlaşanda sifetin aydınlandı. Gülümseyerek menim qarşıma geldin ve men o an başa düşdüm ki, sen meni tanımadın, mende ne yeniyetmeni, ne de öten illerin qadınını tanımadın; yene seni mene nese yeni, anlaşılmaz bir şey celb edirdi.
– Mene bir saatınızı ayıra bilersiz? – sen soruşdun ve senin güvenli tonundan başa düşdüm ki, sen meni bir gecelik almaq mümkün olan qadınlardan hesab edirsen.
– He, – men hemin esici ve güvenli “he”ni dedim, hansı ki, on il bundan evvel qaranlıq küçede sene yöndemsiz qızcığaz demişdi.
– Ne vaxt görüşe bilerik? – sen soruşdun.
– Ne vaxt isteseniz – men senin qarşında utanmadan cavab verdim. Sen teeccüble mene baxdın.
– İnde de mümkündür? – bir qeder inamsız

<< 1 ... 29 30 [31] 32 33 ... 37 >>