senin etrafında menim “MEN”imin bir parçası, sevgimin nefesi var.
Sen meni qucaqladın. Yene men bütün geceni seninle qaldım. Ancaq burda da meni tanımadın.
Xoşbextcesine men senin sığallarını qebul edirdim ve görürdüm ki, senin ehtirasın sevdiyin ve alınmış qadın arasında heç bir ferq tanımır.
Sen menimle, restorandan getirdiyin qadınla ele ince ve deqiq, ele dostcasına semimi ve eyni zamanda ele hezz dolu ehtiraslı idin ki, men on il evvel olduğu kimi yene bütün gücümle meni – balaca uşağı bir zaman mehv eden senin evezolunmaz ikiliyini hiss eledim.
Men hele heç vaxt bütün varlığı ile başqalarına öz ruhunu tamamile açan – ancaq sonradan tamamile her şeyi unudan adam görmemişdim.
Ancaq men özümü de unutmuşdum. Men burda, bu qaranlıqda, senin yanında kim idim?
Ehtirasla seven qızcığaz, senin uşağının anası, yoxsa restorandan olan yad qadın? Ah, hemin gece her şey ele tanış, ancaq eyni zamanda ele yeni idi ki! Ve men dua edirdim ki, bu gecenin sonu olmasın.
Ancaq seher açıldı; biz gec oyandıq ve sen meni qelyanaltı elemeye çağırdın.
Biz çay içdik ve söhbet eledik. Sen yene de menimle sade ve ürekden, ciddi suallarsız ve az da olsa maraqsız danışırdın.
Sen soruşmadın, men kimem, harda yaşayıram; men senin üçün ancaq tesadüfi macera ve havada yoxa çıxan tüstü kimi yaddaşdan silinen deqiqelik biri idim.
Sen mene dedin ki, Şimali Afrikaya böyük bir seyahete hazırlaşırsan ve bu texminen 2 – 3 ay çekecek; men qorxudan esdim, sevinc kederle evez olundu, qulağımda seslenirdi ki: “Vessalam, her şey keçdi ve bitdi!”.
İstedim senin ayaqlarına yıxılam ve qışqıram: “Meni de özünle apar, onda sen axır ki, axır ki meni tanıyacaqsan.” Ancaq men ele yöndemsiz, kiçik qelbli, sene ele qul tek sadiq idim ki! Men ancaq dedim:
– Teessüf. Sen gülümseyerek mene baxdın:
– Doğurdan, teessüflenirsen?
Bu an men dözmedim. Ayağa qalxdım ve uzun, sert baxışla sene baxdım. Sonra dedim:
– Menim sevdiyim adam da hemişe gedirdi.
Sene baxdım, düz gözlerinin içine baxdım. “İndi, indi o

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 37 >>