gülünc xırdalıqları sene ona göre danışıram ki, sen lap evvelden menim kimi kiçik, qorxaq qızcığaz üzerinde nece hakimiyyet qazana bildiyini derk eliyesen.
Hele çox evvel, sen menim heyatıma girmemişdem qabaq, senin etrafında artıq bir növ nimb, varlılıq, qeyri adilik ve sirlilik tecessümesi yaranmışdı; biz hamımız öz kiçik binamızda sebirsizlikle senin gelişini gözleyirdik.
Bilirsen axı, kiçik, dar bir alemde yaşayan insanlar nece her şeye maraqla yanaşırlar. Ve men bir defe mektebden qayıdanda evin qarşısında mebel olan furqonu görende mende sene qarşı qeribe bir maraq oyanmışdı!
Ağır eşyaların çoxunu işçiler artıq yuxarı qaldırmışdılar ve indi de ayrıca, xırda eşyaları qaldırırdılar; men qapının yanında dayandım ki, bütün bunları yaxşı görüm, çünki senin bütün eşyaların meni çox teeccüblendirmişdi – men belelerini heç yerde görmemişdim – burda hind allahcıqları, italyan statuetkaları, iri, inanılmaz parlaq şekiller ve nehayet, ele çoxlu ve gözel kitablar var idi ki, men gözlerime inanmırdım.
Onları qapının yanında sütunlarla düzmüşdüler, orda qulluqçu onları qebul edir ve her birini xüsusi qayğı ile otağa düzürdü.
Hedden artıq böyük maraqla men etrafda dolanırdım.
Qulluqçun meni qovmurdu, amma çox üz de vermirdi, ona göre de men kitablara toxunmağa qorxdum, halbuki men onların üz qabığına toxunmağı çox isteyirdim. Men oğrunca onların başlıqlarına baxırdım – burada, fransızca, ingilisce ve tamamile anlaşımaz dilde olan kitablar var idi.
Men saatlarla onlara tamaşa ede bilerdim, ancaq anam meni eve çağırdı.
Ve budur, seni tanımaya tanımaya bütün geceni seni düşündüm. Menim özümün 5 – 10 dene üz qabığı cırılmış kitabım var idi ki, men de onları defelerle oxuduğumdan heç xoşlamırdım.
Mene çox maraqlı idi ki, bu qeder gözel eser oxuyan, bu qeder dil bilen, bu qeder varlı ve savadlı adam nece görsenir. Mene ele gelirdi ki, alimler necese fövqal adi insanlar olmalıdırlar.
Xeyalen senin portretini yaratmağa çalışırdım; men seni qoca kişi kimi, eynekli ve uzun

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 37 >>