Derd verdinse, çekilecek – buna şübhen olmasın –
noolsun bir az ağırdı ve noolsun ağrıdı.
Yalandır ki, guya zaman her yaranı sağaldır –
zaman melhem deyil, qardaş, olsa-olsa sarğıdı.

Sen sığına bileceyin heç yere sığmırdın ki:
Genişlerin bir yolu var – öz içine qapılmaq!
Uçmuş bir binanın altda sağ qalmış adamlartek
bilmirdin ne isteyirsen – tapmaq, yoxsa tapılmaq.

İndi menden soruşurlar: “buna ne olub öldü?” –
deyimmi boş şeydi ürek?..
Meselen, bir tike çörek dalınca qaça-qaça
Ceyhun yorulub öldü.

Ancaq ölüm bele olmur, sen güneşe gülürdün
bir ömür uzunluğuyla uzanıb yoxuşlara.
Seni torpağa tapşıran dostların da şahiddi:
gözün zülmete sarıydı, üzünse baxışlara.

İçim bom-boş qalıb indi, qeher de yoxa çıxıb,
neçe illik ağrılar da sanki çıxıb canımdan.
Niye mene bele geldi ki sen son itkim idin –
senden sonra daha heç kim getmeyecek yanımdan.

Derd verdinse, çekilecek – buna şübhen olmasın.
Noolsun bir az ağırdı ve noolsun ağrıdı.
Yalandır ki, guya zaman her yaranı sağaldır –
zaman melhem deyil, qardaş, zaman ancaq sarğıdı.