Neql olunur ki, günlerin birinde Peyğember (s) mescidde olduğu vaxt Cebrayıl (e) nazil olub, salam verdikden sonra dedi:

“Ey Allahın Resulu! Beqi qebiristanlığına gedin. Belke sizin mübarek qedemlerinizin sayesinde dar ve qaranlıq qebir içinde ezab çekenler nicat tapalar.”

Peyğember (s) sehabelerden bir neçesi ile birlikde Beqi qebristanlığına yollandı. Eli (e) Peyğemberle (s) yolda rastlaşarken salam verib hara getdiklerini soruşanda “Beqi qebristanlığına”–deye Peyğember (s) cavab verdi. Hezret Eli (e) de onlarla birge Beqi qebristanlığına yollandı. Qebristanlığa çatanda Peyğember (s) qebirlerin birinden gelen sesi eşitdi:

“Dadıma çat, ya Resulellah!

Peyğember (s) ses gelen qebire yaxınlaşıb dedi: “Ey qebir ehli! Ne üçün ve nece ezab çekdiyinin sebebini söyle.

Qebirden cavab geldi: “Ey günahkarların dadına yeten! Ana qarğışı meni bu ezaba düçar etmişdir. Ona göre ki, anamı çox incitmişdim.”

Peyğember (s) üzünü Bilal Hebeşiye tutub dedi: “Medine camaatına xeber verin ki, hamı öz ölenlerinin qebirleri etrafında toplaşsın.” Bilalın çağırışını eşiden Medine camaatı qebristanlığa toplaşdılar. Beli bükülmüş qoca bir qarı da gelib hemin qebrin kenarında dayandı. Qarı Peyğembere (s) salam verib, soruşdu: “Ey Allahın Resulu! Bizi buraya yığmağınızın sebebi nedir?”

“Ay ana, bu senin övladının qebridir?–deye Peyğember (s) soruşdu.

Qarı dedi: Beli.

Peyğember (s) qarıya dedi: “Senin övladın çox dehşetli ezaba düçar olub. Gel sen onun teqsirinden keç ve haqqını ona halal et!”

“Yox, onu heç vaxt bağışlamaram!–deye ana dillendi.

Peyğember (s) sebebini soruşanda ana dedi: “Ey Allahın resulu! Bu uşağı min bir ezab-eziyyetle böyütdüm ki, qocalanda mene hayan olsun. Amma o, böyüyüb mene daha da eziyyet verdi.

Peyğember (s) buyurdu:

“Ay ana, övladının teqsirinden keç ki, bu dehşetli ezabdan qurtula bilsin.”

Peyğember (s) ellerini göye qaldırıb dua etmeye başladı:

“Ey Rebbim, Seni and verirem “Penc ten Ali eba hörmetine, bu övladın sesini

[1] 2 >>