Tanrı Ezraile:
"Ya Ezrail! Qullarımdan her hansı birinin canını alınca heç üzüldünmü?"-
-Ya Rabb HERŞEY sene melumdur. Yalnızca bir qulunun ruhunu alınca çox üzüldüm. Bir gemi dağlara çırpılıb parçalanmışdı. Orada bir ana ve bir uşaq var idi. O ananın canını almaq tapşırılmışdı. Onun canını alınca çox üzüldüm. Körpeni ise bir taxtanın üzerinde bir adaya atdım. Yetim qaldı.
Tanrı:
“Bes sevinerek her hansı bir qulumun canını aldınmı? ”
Beli tanrım. Bir zalım padşah var idi. Bütün xalq onun elinden bezar idi. Bax o qulunun canını severek aldı.
“Padşahın kim olduğunu xatırlayırsammı?”
-Xeyr xatırlamıram Ya Rabb-deyince, Tanrı buyurdu:
“Hemen o padşah anasının canını üzülerek aldığın yetim uşaqdır, zalım padşahdır”.