Erle arvad arasında rabitelerde mühüm mesele onların istekleri arasındakı münasiblik, anlaşma, uyğunluqdur. İslami revayetlerde qeyd olunur ki, er ve arvad bir-birinin oxşarı (“küfv") olmalıdır. Ye`ni onlar arasında oxşarlıq, münasiblik, uyğunluq olması zeruridir. Me`lum meseledir ki, erle arvad arasında ne qeder çox oxşarlıq olarsa, onların müşterek heyatı da bir o qeder möhkem olar. Bu sebebden de qeyd olunmuş esas me`yarlardan elave qarşılıqlı anlaşmada rolu olan diger me`yarlar da nezerde saxlanılmalıdır.
İzdivacda terefler arasındakı ferqler imkan heddinde azaldılmalıdır ki, anlama asan olsun. Bele ki, terefler düşünce, medeniyyet, ictimai mövqe, iqtisadi durum baxımından ne qeder münasib olsalar, bir o qeder yaxşıdır. Meselen, yoxsul aileden olan bir genc varlı aileden olan bir qızla evlendikde, adeten, problemlerle üzleşir. Şeherde, ferqli medeniyyetlerin mövcud olduğu mühitlerde yaşayan ferdler qarşılıqlı anlaşma yolunda xeyli çetinlikle üzleşirler. Elbette ki, müşterek xüsusiyyetler çox olduqda mövcud ziddiyyetler aradan qalxır. Nece ki, güclü dini e`tiqada malik olan iki ferd aile qurduqda qarşılıqlı anlaşma olduqca asanlaşır. Aile quran tereflerin bir-birini başa düşmesi üçün onların tehsili de nezere alınmalıdır. Erle arvad arasında yaş ferqi de böyük olmamalıdır. Diger imtiyazlara malik istisna hallarda bu ferq on yaşdan çox ola biler.
Aile quran gencler zahiri baxımdan da bir-birlerini beyenmelidirler. Her bir ferd özünde aile qurduğu terefe qarşı bir cazibe hiss etmelidir. Aile quranadek pak bir heyat sürmüş gencler heyat yoldaşı seçiminde bir o qeder de diqqetli olmurlar. Onlar, adeten, necabet, me`neviyyat amillerini öne çekerek bildirirler ki, qarşı terefin zahiri gözelliyi onlar üçün ehemiyyetli deyil. Amma tecrübede me`lum olur ki gözellik amilini nezere almadan evlenenler arasında münasibetler sonradan soyuyur. Bele hallarda artıq tereflerden biri o birini cezb etmemeye başlayır. Er-arvad arasında yaranmış soyuqluğun sebebi, haqqında

[1] 2 >>