ALLAHA ŞÜKÜR EDIREM
Neçe gün idi ki, Aişe evde xeste
yatırdı. Bir az yaxşılaşmışdı,
ancaq anası yataqdan
qalxmasına icaze vermirdi. Bir
az da istirahet etmeli ve
yemeyine fikir vererek özüne
gelmeli idi.
-Aişenin yatağı pencerenin
yanında idi. Bütün gün erzinde
küçeden keçenlere baxır, kitab
oxuyur, anası ve atası ile
söhbet edirdi. Feqet yene de
çox darıxırdı. Üreyi yemek
istemir, derman içmekdense
zehlesi gedirdi.
-O gün günortadan sonra
Aişenin müellimesi Aişeni
ziyaret etdi. Bu Aişe üçün böyük
sürpriz idi.
-Müellimesi Aişenin alnından
öpdü. Yanında oturub halını
soruşdu.
-Aişe yatmaqdan bezdiyini,
derman içmeye nifret etdiyini
ve tezlikle sağalıb ayağa
qalxmaq istediyini bildirdi.
-Müellimesi Aişenin saçlarını
oxşadı ve ona sebirli olmağı
tövsiye etdi. Aişe bir az fikre
daldı. Bu nesiheti bir o qeder de
beyenmemişdi.
Müellimesinden:
-Göresen Allah xesteliyi ne üçün
yaradıb, -deye soruşdu.
-Müellime gülümseyerek:
-Sağlamlığın qedrini bilmek,
sebir ve şükr etmeyi öyrenmek
üçün, -dedi.
Aişe başa düşmedi.
-Nece yeni? –deyerek sual
verdi.
Müellime:
-Bax, gözel qızım, başımıza
gelen her şey bize ne ise bir
ders vermek üçündür. Xestelik
bize sağlamlığın qiymetini
öyredir. Aclıq yediyimiz
qidaların, susuzluq da suyun
qedrini. Eger bunları
yaşamasan sahib olduğun
şeylerin qedrini bilmezsen, -
dedi.
Aişe başı ile tesdiqleyerek:
-Beli, haqlısınız, -dedi. Men de
sağlamlığın qiymetini
xestelendikden sonra anladım.
Müellime:
-Aferin, Aişe qızım, bir şeyin
qedrini bilmezsek onu bize
verene teşekkür ede bilmerik.
Yeqin ki, bundan sonra seni
sağlam yaratdığı üçün Allaha
daha çox şükr edeceksen.
Aişe:
-Beli, eledir ki, var –deyerek
müellimesinin gözlerine baxdı.
Bunu unutmayacağam.
Lakin bir az fikirleşdikden sonra
yene de ağlına bir fikir geldi ve
soruşmadan dayana bilmedi:
-Müellime, bele olduqda
varlıların Allaha daha çox şükr
etmesi gerekdir, elemi?
Bu sualın cavabında müellimesi
-bir az düşün görek,

[1] 2 >>

bal_qiz [OFF] (08.12.2010 / 20:56)