baxmayaraq hemişe Ayaz meni ele
qızıymışam kimi qoruyurdu. Tebii ki, bu da öz
sevgisinden ireli gelirdi. Ümidlerim sonsuz ve
tükenmez idi. 2009-cu ilin yanvar ayında bize
elçi geldiler. O qeder heyecanlı idim ki, Ayazın
anası ile bacısı cürbe-cür xonçalar bezetdirib
özleri ile getirmişdi. Heyecandan qıp-qırmızı
olmuşdum. Menim heyecanımı başa düşen Ayaz
bacısı tez-tez metbexe gelib meni ezizleyirdi.
Her şey yuxu kimi idi. Allaha şükür edirdim ki,
bu elçilik sağ-salamat keçdi. Seheri gün
Ayazla restoranda oturub eşqden ve sevincden
işıl-işıl parlayan gözlerimize baxa-baxa yemek
yeyirdik. Ayaz elece deyirdi ki, Allah bu
sevinci bize çox görmesin, meni senden heç
vaxt ayırmasın. Onun bele ürekle mene
bağlanması mene qürur verirdi. Ona heyatım
boyu sadiq bir qadın olacaqdım. Universitetde
çox qızların onu sevmeyine baxmayaraq,
bilirdim ki, Ayazin gözleri menden başqa birini
görmür. 2009-un mart ayında bizim evde
çoxgözel nişan merasimiz oldu. Bu üzükler
sanki bizi bir-birimize çox daha da bağladı.
Ailelerimiz ölçüb- biçdi ki, mayın ilk gününde
toyumuz olsun. Ayaz gilin bir neçe mağazaları
ve ele onun adına da evi var idi. Bu ay erzinde
de biz cehizimizi tamamlamalı idik. Çoxları
deyirdi ki, bes biz telesirik. Ancaq bir-birimizi
ele sevirdik ki, qovuşmağımız üçün
sebrsizlenirdik. Ayaz her şeyi menim üçün
mükemmel isteyirdi olsun. Ahh… Men onu ele
sevirem ki, bunu bu cümlelerle tesvir ede
bilmerem. Hetta bir gün yağışdan islanmayım
deye öz penceyini mene vermişdi ve başımda
çetir kimi tutumuşdum. Eve gelince o penceyi
qurudub ve bu güne kimi her gece onun
qoxusuna sarılaraq, şekillerine baxaraq
yatıram. Heyatda her şey birden bire ele
deyişir ki, Allahın insanı nece sınağa çekdiyini
de bele bilmirsen.. Her şeyi danışacağam.
Aprelin 30-da Ayazın vacib imtahanı var idi.
Hem toy hazırlıqları, hem de imtahan onu
yorurdu. Amma her şeyi sevincek ve hevesle
edirdi. Aprelin 29-u gece mene zeng etmişdi
ki, bes bürsüyün toyumuzdur.

<< 1 [2] 3 4 >>