Rena eyilib kichik qizinin tuflilerini geyindirende qefilden ayaqlarinin altindaki pilleler “reqs etmeye”bashladi.Bir shey anlamadi.Mehelle adamlarinin qaraqishqiriq salaraq yol terefe qachdiqlarini gorub vahimelendi.Balacasini qoltuguna alib,diger ushaqlarininsa elinden yapishib suretle heyetden chixdi.Torpaq lengerlenib ireli-geri “dartinirdi”,dunyaya ushaq getiren hamile qadina benzeyirdi:betnindeki korpe qarnini tepikleyib ishiqli dunyaya chixmaga can atirdi.Ushagin-boyuyun feryadi alemi goturmushdu.Yashli qadinlar baxishlarini goye zilleyib kelmeyi-shehadetlerini dillerine getirir,Allaha yalvararaq “zavalli hamilenin salamat azad olunmagini”xahish edirdiler. Dunyanin ikinci dereceli canlilari: itler,pishikler,toyuqlar,qushlar,ilanlar,cuculer...hamisi oz dillerinde qorxularini beyan edirdiler.Sanki qiyamet gunuydu.Birden kimse dehshetle bagirdi:

-Senger yerinden qopub bize sari gelir!

Senger,kendin bashinda qatarlanib duzulen daglarin en qocamani ve ulusuydu.Hem de ucasiydi.Genish eteklerini boyur-bashindaki bala daglarin uzerine salan bu dag,balalarini qanadinin altina yigib himaye eden neheng qartala oxshayirdi.

Adamlar chevrilib endisheyle Sengere baxdilar.Sanki xilaslari ondan asiliydi.Elbette,dag uzusuyuyla yerinde dururdu.Sadece olaraq,torpagin ustunde dayanan diger varliqlar kimi,lenger vururdu.

Nehayet,sirli perdelerinin altindan,ayagi yerden uzuleceyinden qorxub ora-bura vurnuxan Adem ovladlarini seyr eden Tanrinin onlara rehmi geldi,”silkeleme emeliyyatini” dayandirdi.Uch guclu tekandan sonra torpaq “azad oldu”.Ancaq dunyaya getirdiyi korpesini kimse gormedi.İshi-peshesi vaxtli-vaxtsiz ustunde yashayanlari udmaq oldugundan,kim bilir,belke,oz balasini da yerin altinda dogub,sonradan udmushdu...

Xeyli kuchede qalan adamlar evlerine donduler.Kendde can itkisi,yaralanan olmasa da,felaket ziyansiz otushmedi.CHox evlerin divarlari yarilmish,qab-qacaq tokulub sinmishdi.Radio ve televiziyada diktor heyecanla xeber verdi ki,Ermenistanda yeddi

[1] 2 3 ... 7 >>