Dava qasirga kimi bashladi-evvelce hech kimin
aglina gelmezdi ki, bu, dogrudan da qasirgaya
chevrilecek, felaket toredecek, chunki zeif bir
dalga idi: iki qonshu ushagin arasinda bash
vermishdi, daha dogrusu, onlar terefinden
yaradilmishdi.
Sag terefdeki qonshunun ushagi Rehmanin sesi
heyetlerin ikisini de bashina goturmushdu:
- Anaaa! Babaaa, yasemenimiz chichekleyib!
Gelin, baxin, gorun ne boyda gul achib!
Rehmanin anasi da, babasi da chole chixdilar ve
onun yanina gelende heyretlerinden dondular -
soldaki qonshunun ushagi Kamran nazik, az qala
tamam qurumush gorsenen yasemen chubugunu
iki araya basdiranda inanmirdilar ki, o bitecek.
Duzdur, evvelce Rehmanin atasi deyinmishdi ki,
o niye agaci bizim evin arxasina basdirir?
Rehmanin nenesi aciqlanmishdi ki, a bala,
evvela, ora bosh, istifadesiz yerdir, o biri
yandan da iki arada basdirir; hem de ne pis ish
gorur ki, yasemendir, etri onlara da yayilacaq,
bize de!
Bununla da ara sakitleshmishdi. Amma
Rehmanin atasi ureyinde, bashqa shey
fikirleshmishdi; "qoy basdirsin, boyuyub erseye
getirsin, sonrasina baxariq."
-Mashallah! Mashallah! Kim inanardi ki, bu
chelimsiz pohre emele gelecek, ustelik, birinci
ilinde chichekleyecek! Kamrana halal olsun, bax,
eziyyet chekmek bele sheydir, adamin
zehmetini yere vurmur.
Rehman kukredi:
- Yox, baba, bu yasemen bizim evin
arxasindadir, demeli, menimdir.
Sese-kuye yuxudan oyanib chole chixan Kamran
da coshdu:
- Yox, yasemen menimdir.
- Menimdir! - Rehman ona qicandi.
- Onu sen ekmisen? Bu neche ayda sen
sulamisan? Dibini sen boshaltmisan? Otunu-
alafini sen temizlemisen? Heyvanlar
ayaqlamasin, yemesin deye etrafina meftilden
hasari sen chekmisen, yoxsa men?
Rehman bu sozlerin qabaginda bir anliga susdu,
chunki Kamran haqliydi, dogrudan da, yasemeni
eken de, erseye getiren de o idi... Bu arada
Rehmanin atasi da peyda oldu ve oglunu
doluxsunmush gorende kukredi:
- Noolub? Ne merekedir qoparmisiniz? Ushaq
niye aglayir?
Rehman

[1] 2 3 ... 9 >>