zerble
endirdise, duyunlu kotuk paralandi, bir tayi
sichrayib Alishgil terefe uchdu, yere deyib
diyirlene-diyirlene eyvanin altina getdi. Alish
sese diksindi, bashqa vaxt olsaydi chixib
deyisherdi, amma seherki davani xatirlayib,
ustelik de Teymurun elindeki agzi ovxarlanib
par-par parildayan baltanin boz sifetini gorub
dinmedi, hetta niyese ona ele geldi ki, Teymur
o cur hirsli-hirsli tut kotuyunu yox, onun qol-
qichini dograyir.
Teymur ozu pert oldu, gedib yarmachani
goturdu ve sevindi ki, bunu qonshulardan goren
olmadi.
Odun yarilib qurtarmishdi, ocaq chatilib sac
asilmishdi. Teymur kozeren ocaga, kozerib
qizaran saca tamasha etmeyi, teze bishen
xamralinin etrini qoxulamagi, arasina pendir
qoyub yemeyi yaman xoshlayirdi. Xususen
pendir teze, yagli olanda, isti choreyin arasinda
eriyir, bir ayri lezzet verirdi. Ona gore de
axsham yemeyini yeni bitirse de isti xamrali ile
teze pendirden doymaq bilmirdi.
Alish ureyinde Teymuru soyurdu, chunki o da
heyete chixmaq isteyirdi, lakin Teymurla uz-
uze gelmekden ehtiyat edirdi, "it oglu it,-
deyirdi- ele bil acliqdan chixibdir, kech
xarabana, ne qeder tixirsan, tix!" Eslinde
Alishin da ureyinden isti xamrali ile pendir
kechirdi. Axirda dozmeyib o da bir fetiri
pechin ustunde isidib pendir durmeyi duzeltdi
ve ishtahla yedi.
* * *
Kamran axsham choxlu turshu yediyinden o ki
var su ichmishdi, gece neche defe ayilib bayira
chixmishdi. İndi de berk darixdigindan ozunu
heyete zorla chatdirdi. Rahatlanandan sonra
dala qayidanda gozu yasemen agacina satashdi.
Seherin alatoraninda agac bir az da balaca
gorunurdu.
Havani ha qoxuladisa yasemen etri hiss etmedi.
Bu nedir, ozge vaxti yasemen etri onu derhal,
hem de uzaqdan vururdu. Xususen de seherler
bu etir daha guclu olurdu. Kamranin gozunden
yuxu tokulse de ozunu saxlaya bilmeyib getdi,
gorduyune inanmayib agaci bashdan-ayaga,
done-done eli ile yoxladi ve axtardigini
tapmayanda var gucuyle bagirdi: - Ataaa!
Teymur da, anasi da,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>