hetta kichik qizi da
seksenib chole yuyurduler ve Kamrani yasemeni
qucaqlayib hichqiran gorende qorxuya
dushduler. Uchu de birden sorushdu:
- Noolub, niye aglayirsan?
Kamran bir az da berk honkurdu.
- Gormursunuz?
- Neyi? Agac ki, yerindedi, daha niye
aglayirsan?
- Gormursunuz, birce salxim gulu vardi, onu da
qopariblar!
- Nece yeni qopariblar? Kim qoparib? Niye
qoparib?
- Ana, men hardan bilim. Qopariblar,
namerdler. - Ele bil Kamranin eziz bir adamini
oldurmushduler, zariyirdi.
- Belke heyvan-zad yeyib.
- Ata, gormursen, salximi dibden bichaqla
kesibler.
- Kopeyushagi.
- Agzini temiz saxla, Teymur!
Teymur Alisha qanli-qanli baxdi.
- Demeli, senin ishindi. Demeli, ushagin
yasemenini...
- Bu yasemen tekce sizin ushagin deyil ki...
- Onu Kamran ekib.
- Amma bizim evin arxasinda ekib, demeli, hem
de bizimdir.
- Alish, deyesen, olumun gelib.
- Hele bilmek olmaz kimin olumu gelib, - Alish
penceyinin dosh cibinden bir chorek bichagi
chixaranda Teymurun arvadi qiyya chekdi,
Teymur dala donende Alish ele bildi ki, qorxub
qachir, bir az da kukredi ve ozunu ele gosterdi
ki, onun dalinca yuyurecek... Ve ... tez de
dayanmali oldu, chunki Teymur elinde balta
qayidirdi.
Teymurun arvadi, indi de onun qabagini kesib
yalvardi.
- Teymur, ushaqliq eleme, baltani mene ver! -
Teymur onu nece iteledise, arvadi sendeledi,
amma yixilmayib Teymurun ayaqlarina sarildi! -
Qurbanin olum, bizi qana batirma! Yasemendi,
qiriblar, cehenneme qirsinlar.
- Agiz, sohbet yasemenden getmir, bu ogrash,
goz goresi bize satashir. Onu birdefelik
susdurmasam ne o rahatlanacaq, ne de men. -
Yene Alisha teref shigiyanda onun anasi da,
arvadi da chole chixdilar ve Alishin bashinin
ustunde balta gorende shiven qopardilar:
- Ay haray, qoymayin, oglumu oldururler! - Ana
ozunu Teymurla oglunun arasina atdi.
Vicdan Hesen de arxadan ozunu yetirib ogluna
sille vurdu, bunu gozlemeyen Teymur hirsli-
hirsli geri chevrilende qolu boshaldi, Vicdan
Hesen baltani

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 9 >>