oglunun elinden alib onu iteleye-
iteleye heyetlerine qaytardi.
- Bu ne oyundu achirsan?
- Oyunu men yox, Alish achir, ustume xencer
boyda bichaqla gelmishdi, men neylemeliydim?
- Sebr elemeliydin. Lenet sheytana demeliydin.
Her axmagin hede- qorxusuna baltayla cavab
versen, her gun qan su yerine axar. - Sesinin
titreyishinden hiss olunurdu ki, Vicdan Hesen
de hirslenibdir, sadece olaraq, qezebini ichinde
bogur.
- Hesen baba, bu ne hereketdi, oglun toredir?
Vicdan Hesen chevrilib Alishin arvadina ters-
ters baxdi, lakin dinmedi. Gelin bunun menasini
anlamaq evezine ele bildi, kishi qorxdu, bir az
da kukredi: Alish yiyesizdi ki, oglun ona balta
chekir? Bunu yazib polise versek hali nece olar?
Bunu qanir Teymur?
Teymur atasinin elinden qopub ona teref yeridi.
- Meni polisle qorxuzursuz? Gedin, verin, menim
de demeye sozum olar.
- Ne sozun olacaq, e? Eli baltali sen idin, yoxsa
men?
- Be eli bichaqli birinci menim ustume yeriyen
kim idi?
- Kesin sesinizi! Yaramazlar! Neche ilin
qonshulugunu tapdalayirsiniz!
Neinki qonshular, hech Teymurgil de atalarinin
bele qishqirdigini eshitmemishdi. Hami susdu,
sanki qurbaga golune dash atildi. Amma bu,
chox chekmedi, evvelce arvadlar, sonra
ushaqlar, axirda Teymurla Alish tezeden
deyindiler. Duzdur, here oz heyetine
chekilmishdi ve aralidan sozleshirdiler.
Hamisinin da gozu Vicdan Hesendeydi. O da
heyetde esebi-esebi var-gel edirdi.
Teymuru eliyalin, xususen de atasinin yaninda
dine bilmediyini gorub Alish ureklendi ve ona
qicandi:
- Halina baxarsan!
Teymur dozmeyib, atasini da unudub onun
ustune shigiyanda arvad-ushaq tezeden shiven
qopardi. Vicdan Hesen yerden bir chubuq
goturub oglunun belini olchdu. Teymur yerinden
terpenmedi de. Alish ise ozunu icheri saldi.
Vicdan Hesen oglunu hele de chubuqlayirdi: -
Yeni bele qudurubsan ki, arvad-ushaq, agsaqqal
da qanmirsan.
- Dede...
- Azar dede, chor dede...- Qefilden Vicdan
Hesen yixildi ve bashladi chabalamaga,
agzindan kopuk

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>