geldi.
Teymur, anasi, Kamran onu qucaqladilar.
- Dede, sene qurban olum, meni bagishla. Sehv
elemishem... Qelet elemishem...
Vicdan Hesen ise artiq terpenmirdi, gozleri
achiq olsa da, shushe kimi donuq idi. Teymurun
anasi sachlarini yolurdu:
- Evim yixildi, ocagim sondu, ay camaat, dag
boyda kishi oldu.
Hami donub qalmishdi, Alishin anasiyla arvadi
da qorxudan tir-tir esirdiler, Alish da qapinin
agzinda qurumushdu, isteyirdi Vicdan Hesene
yaxinlashsin, lakin Teymurdan qorxurdu.
Qonshular da yigishdilar.
Hech bir saat kechmedi ki, kend tokulushub
geldi. Agsaqqallar Teymurla, anasiyla
meslehetleshenden sonra bele qerara aldilar ki,
hava isti olduguna gore meyidi saxlamasinlar,
ele bu gun defn etsinler...
Vicdan Hesenin cenazesini qebiristanligacan-iki
kilometr yolu camaat chiyninde getirdi.
Baxmayaraq ki, shofer Hesenpasha tezece
aldigi, hele xeyire ishlenmemish QAZELini onun
uchun getirmishdi. Hetta ona irad tutan da
olmushdu ki, mashinin ilkini xeyire ishlederler.
Hesenpasha da cavab vermishdi ki, kendimizin
Vicdani uchun surmek ozu en boyuk savab
qazanmaqdir. Hesenpasha bosh qalmish mashini,
odur bax, qebirstanligin gireceyinde
saxlayibdir.
Yolboyu hami chalishirdi ki, chiynini Vicdan
Hesenin tabutunun altina versin. Teymur yolun
yaridan choxunu tabutun altindan chixmadi,
chiyni, sag elinin ichi sizildayirdi, amma yerini
hech kese vermirdi.
Qefilden bir yungulluk duydu- cenaze yuxari
qalxdi. Geri chevrilende gordu ki, arxasindaki
hundur boylu Alishdir. Tutuldu, lakin bu, bir an
chekdi, hetta sevindi ki, ona agir soz demedi.
Alish da bundan ureklenib qebrin
torpaqlanmasinda hamidan chox elleshdi, qan-
tere batmishdi, amma beli hech kese vermirdi,
ureyinde "halal xoshun olsun, Hesen baba,-
dedi,-Meni bagishla."
...Oz vesiyyetine gore Vicdan Heseni ata-
anasinin yaninda basdirdilar. Artiq onun
ustunde torpaqdan, agzi uste chevrilmish
qayiga oxshayan tepe yaranmishdi. Molla Veli
son duasini oxuyurdu. Hami sakit idi,

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>