Niko ve anası kasıb bir daxmada yaşayırlarmış. Her seher Niko fırça, boya ve ketan götürüb tebietin qoynuna geder, gözel resmler çekermiş. Onun getdiyi cığır knyazın evinin yanından keçermiş. Knyazın ay parçası kimi bir qızı varmış. Eyvandakı qızılgüllere qulluq edermiş. Her seher onların baxışları toqquşardı. Aralarında dilsiz-ağızsız mehebbet yaranmışdı... Bir gün Nikonun qoca anası şikayetlendi:
- Ay oğul, üreyime damıb ki, ölümüm yaxınlaşır. Bir halal süd emmiş al, toyunuzda iştirak edim, sonra rahatca köç ede bilerem...

Niko bunu gözleyirmiş kimi anasına üreyine açdı:
- Ana, gözaltım var. Günü bu gün elçiliye gede bilersen. Anası sevindi. Ancaq qızın kim olduğunu bilende gözlerine keder qondu.
- Oğul ne danışırsan. Knyaz biz kasıblara qız vermez.

Bununla bele, Niko anasını dile tutdu ki, gedib knyazgilin qapısındakı elçi daşının üstünde otursun. Qadın çar- naçar getdi. Knyazın qulluqçuları cındırından cin hürken qarını elçi daşının üstünde görende onun sehve yol verdiyini zenn etdiler. Dediler ki, sedeqe dilemek daşı deyil, sağdakıdır. Qarısa daşı düz seçdiyini, knyazın qızını oğlu Niko üçün istediyini bildirdi. Bu xeber knyaza çatanda, o, berk esebileşdi. Qadını ölünce döymeyi emr etdi. Döyülen qarı üç günden sonra canını tapşırdı. Hadiseden berk sarsılan Niko bir müddet evden çıxmadı. Knyaz qızı onun yolunu gözleye-gözleye qaldı, benizi saraldı, xeste düşdü. Bir müddet de keçdi, Niko evini, bütün eşyalarını, çekdiyi resmleri satıb puluna düz bir milyon eded qızılgül aldı. Gece iken barını aşıb hemin qızılgülleri knyazın heyetine, knyaz qızının eyvanının qarşısına düzdü. Knyaz qızı tezden eyvana çıxanda gözlerine inanmadı. Bütün heyet qızılgüle bürünmüşdü.
Niko ise o günden qeyb oldu. Öldüsü- qaldısı bilinmedi.(

EBEDI-YUXU [OFF] (21.03.2013 / 11:27)
HaLal Xowunuz