Bir gün bir baramada kiçik bir delik açıldı ve bir adam bedenini bu kiçik delikden çıxarmağa çalışan kepeneyi saatlarla seyr etdi. Sonra kepenek sanki daha çox irelilemek istemirmiş kimi dayandı. Sanki irelileye bileceyi qeder irelilemişdi ve artıq daha çox irelileye bilmirdi. Ve adam kepeneye kömek etmeye qerar verdi. Eline bir qayçı aldı ve baramanı keserek deliyi böyütdü. Kepenek asanca çöle çıxdı. Lakin bedeni böyük ve qanadları quru ve buruq idi. Adam kepeneyi izlemeye davam etdi. Çünki zamanla qanadlarının böyüyüb bedenini daşıya bilecek qeder genişleye bileceyini ümid edirdi. Lakin bu olmadı! Gerçekde kepenek ömürünün geri qalanını o böyük bedeni ve quru buruq qanadları ile etrafda sürünerek keçirdi. Uçmağı heç bacara bilmedi. Adamın bu telesikçi yaxşılığı içinde anlaya bilmediyi bu mehdudlaşdırıcı baramanın ve kepeneyin o kiçik delikden çöle çıxmaq üçün verdiyi mübarizenin kepenek üçün lazımlı olduğu idi. Çünki bu Tanrı'nın heyat mayesinin kepeneyin bedeninden qanadlarına doğru axmasını temin etmek üçün tapdığı yol idi. Belece kepenek baramadan xilas olduğu anda uçmağa hazır ola bilecekdi. Bezen mübarizeler heyatımızda tam olaraq ehtiyac duyduğumuz şeylerdir.
Eger Tanrı heyatımıza heç bir manee, çetinlikle qarsılaşmadan davam etmemize icaze verseydi şikest qalardıq. İndi ve daha sonra ola bileceyimiz qeder güclü olmazdıq. Esla uça bilmezdik. Güc istedim... Ve Tanrı meni güclü etmek üçün qarşıma çetinlikler çıxardı. Müdriklik istedim... Ve Tanrı mene hell etmek üçün problemler verdi. Zenginlik istedim... Ve Tanrı işlemek üçün mene beyin ve güclü ezeleler verdi. Cesaret istedim... Ve Tanrı öhdesinden gelmeyim üçün mene tehlüke verdi. Sevgi istedim... Ve Tanrı kömek etmem üçün problemli insanlar verdi. Yaxşılıq istedim... Ve Tanrı mene fürsetler verdi. İstediyim heç bir şeyi elde etmedim. Ehtiyacım olan her şeyi elde etdim...