astadan dediyi sozler eshidilirdi:

- Kendin Vicdani oldu.

- Olmedi, oldurduler.

- İnden bele bizim axirimiz nece olacaq? Her sheyin itdiyi, haqqin ayaqlar altina atildigi bir zamanda dogruyla-yalani, merdlikle-namerdliyi bir-birinden kim sechecek?

İkinci adamin dinmemesi qebrin etrafindaki adamlari Vicdan Hesenin olumunden beter uzdu, qorxutdu.

Qeribeydi ki, bu zaman nazik, titreyishli bir ses eshidildi:

- Vicdan hemishelik ole bilmez. Hech vaxt ole bilmez, o, yene dirilecek!

Hami bu sese teref chevrilende mat qaldilar - bu, Vicdan Hesenin nevesi Kamran idi. Hami da sevinirdi ki, ne yaxshi kimse, ushaq da olsa, bu sozu dedi. Hem de ele inamla dedi ki, hami sakitleshib qebiristanligi terk etdi.

Alishla atasi da onlarin arasindaydi.

* * *

Kamran tezden durub yasemenin dibini qazirdi. Alishin oglu Rehman da oyanmishdi ve chekine-chekine Kamrana yaxinlashdi:

- Niye qazirsan dibini?

- CHixaracam.

- CHixaracaqsan? Niye ki?

- Ureyim bele isteyir. Bundan sonra rahat olarsiniz.

- CHixarma, Kamran. Qoy qalsin.

Yasemenin koku, sachaqlari gorundu. Kamran onu torbaya qoyub dalina atdi.

- Hara aparirsan?

- Aparib babamin qebrinin yaninda basdiracam.

Rehman da beli goturdu. Kamran bozardi:

- Mene ver.

- Yox, men de gedecem. Sen babanin ruhu, qoy men de gedim.

Kamran dinmedi.

Onlar yasemeni Vicdan Hesenin bash terefinde basdirdilar.

Duz besh gun sonra bir mocuze de bash verdi. Vicdan Hesenin qebrinin yanindaki yasemen chichekledi ve iri bir salxima chevrildi.

O gunden o qebir yasemen etirli qebir adlandi.........

<< 1 ... 7 8 [9]

SeNiNLe___SoN [OFF] (29.03.2013 / 02:00)
elaaaa.
Superdi ellerine saqliq