Peyğember Efendimiz (s.a.s) Hz. Fatime (r.a) neslinden gelen insanlara İslam medeniyyetinde “Seyyid” adı verilir. Mehemmed Peyğemberin (s.a.s) diger nevesi olan Hz. Hüseynin neslinden olan şexsler de “şerif” olaraq adlanmaqdadır.

Erebce olan seyyid sözü azerbaycanca “efendi”, “bey” ,“reis” kimi

menaları ifade edir. Hedis-i şeriflerde bu ifade” qebile başçısı”, cemiyyetin qabaqda geden “seçilmiş şexsleri” menasında işledilmişdir.Seyyidler bezi islam yayılmış erazilerde hebib, emir ya da mir olaraq adlandırılmışdır.

Böyük hedis alimleri İmam Buxari ve Tirmizi seyyid sözünü ilk defe Resulallahin (s.a.s) Hz.Hesen (r.a) üçün işletdiyini bildirib. Resulu Ekrem (s.a.s) bir gün minberde olduğu zaman yanındaki Hesene (r.a) işare ederek “Bu oğlum seyiddir. Ümid edilir ki Allah onun vasitesi ile iki müselman ümmeti barışar.”demişdi. (Buxari, Swlh, 9; Tirmizi , M’nakib, 31). Peyğemberimiz (s.a.s) başqa bir hedisi şerifinde de ; ”Hesen ve Hüseyn cennet ehli genclerinin ilk seyyidleridirler.” (Tirmizi, Mensik, 31) buyurmuşdur.

Hz. Mehemmed (s.a.s), bütün Müselman aleminin şövq ve heyacanla gözlediyi Axir Zamanda zühür edecek olan Hz.Mehdinin (a.s) de öz neslinden olacağını bele müjdelemişdir:

“Biz , Abdülmüttalibin uşaqlari cennet ehlinin seyyidleriyik. Cefer, Hesen, Hüseyin ve Hz. Mehdi (e.s)" (İbin Mace, Fiten, 34)



Müselmanlar seyyidlere hemişe böyük bir sevgi ve hörmetle yaxınlaşmışdırlar.

Müselmanlar Resulullaha besledikleri sevgiyi ve mehebbeti, onun mübarek neslinden gelen seyyidlere qarşı da hemişe göstermişler. Müselmanların qelblerindeki coşğun Ehli-Beyt sevgisi ile elaqeli, Hz. Mehemmedin (s.a.s) neslinden olanlar müselmanlar terefinden her zaman üçün böyük bir etibar görmüşdür. Demek olar ki, bütün islam ölkelerinde seyyidler dünyevi reftarda ferqli bir seviyyede tutulmuş, onlara müxtelif asanlıqlar yaratmağa çalışmışlar.

Tarixdeki her islam dövletinde , seyyidler zümresinin işleri ile maraqlanan qurumların mövcud olması ve bu

[1] 2 3 ... 6 >>