İndi ise bele bir veziyyetde burdan qalxıb Azad xanımın iş yerin yollanmaq onun nezerinde demk olar ki, mümkünsüz iş idi. Hele bilmir ki, kişinin başına getirilenleri nece, ne teher danışacaq. Yaxşısı budur, terpenmesin burdan,e mliyyatın sonuna qeder gozlesin. emeliyyat biter, Sadayın yaraları sarınar, huşu üstün geler, ancaq bundan sonra baş vernlri Azad xanıma çatdırmaq o qeder de cetin olmaz. ( Unudub ki, bu gün bazardır ve tebii ki, Azad xanım da işde deyil.) Nuvariş Qarabağlı üç defe evlensede, bu müdhiş gecede bütün weherde yolunu gozleyen bir kimse yoxdur. Birinci defe aile qurmaq qrarını vernde 19-20 yaşı vardi: heç ne, gözü tutan qızı nişansız, toysuz, xeyir-duasız bir taksiye basıb ata evin getirdi. Toy cehennem, olur olsun, olmur olmasın. Mesele burasında idi ki, Nuvarişin anası xeyir-duasız er evinde peyda olan gelini heç cur bağışlaya bilmirdi. Ay yarımdan sonra qaynana ile davadan sonra qız şey-şüyünü yığışdırıb evden çıxdı, bir de heç zaman geri qayıtmadı. Onda cavan vaxtlarıydı, tamaşalarda epizodik rollara çıxırdı, o zaman teatırın qocaman bir işçisinin "menzil şraitini yaxşılaşdırdılar", onun Montindki rütubtli yarızirzmi otağını Nuvariş verdiler. O, bu menzilde ciyeri xercenge tutulması sebebinden rehmete geden ikinci arvadı ile cemi doqquz ay yaşadı. Üçüncü arvadı Cülyetta teatrın tanınmış aktyorlarından birinin qarımış qızı idi, ona ere gelende belkede 36 yaşı olardı. Beş il uşaqları olmadı. Sonra oğlan doğuldu. Bir defe, hele heç uşaq üçaylıq da deyilmiş , başı daşlı ana körpni emizdirrken bunu ters yuxu basır, seher oyananda görür ki, uşaq iki döşünün arasında boğulub ölüb. Dhştli burasıydı ki, anaya gör qucağında boğulan tifil guya heç ölmyib, diridi, amma kirimir, ağlayır, el hey süd istyir... Bundan sonra ana yemekden kesildi, yuxu gözündn qaçaq düşdü. Uşaqdan sonra on gün qalmadi. Arıqlayıb çöpe döndü, şam kimi eriyib, kölge kimi çkilib getdi, ele bil heç bu dünyada o adda adam yox imiş. İndi, on ildn çoxdu ki, weherin merkezinde

<< 1 [2] 3 4 >>