Kechmish zamanlarda dostlari terefinden chox sevilen, hormet edilen, exlaqli, durust bir tacir var idi. Bu halal adam hech kimi aldatmaz, soz verende mutleq onu yerine yetirer, borcu olanda onu tez vermeye chalishardi. Buna gore de onunla birge ish gormek isteyenler esla tereddud etmezdiler. Bir defe qonshu olkeden sifarish etdiyi mallari almaq uchun tacire pul lazim idi. Ehtiyaci olan pulu ona vere bilecek tacir dostuna meseleni danishdi. Dostu borc vermekde hech tereddud etmedi.
CHunki onu chox yaxshi taniyirdi. Evveller de ona borc vermishdi ve aralarinda hech bir problem olmamishdi.
Dostu ona pulu vererken
dedi: -Sehv basha dushme, bir-birimize guvenirik. Amma yene de borc verende bir neferin shahid olmasi adetdir. İsteyirsen aramizda shahid tutaq.
— SHahid olaraq Allah yeter, bashqa shahid lazimdirmi?
— Yaxshi onda bir zamin gostere bilersenmi? Dunyanin min cur hali var.
— Sen narahat olma. Zamin olaraq da Allah yeter. Bashqa zamin lazim deyil.
Dostu haqli idi. Dogrudur, Allahdan daha yaxshi shahid ve zamin, elbette, ola bilmezdi. Onsuz da dostuna guvenirdi. Oz aralarinda borcun ne vaxt qaytarilacagi haqda raziliga gelib ayrildilar. Tacir yola chixmaq uchun hazirlashdi. Onlarin
olkesinde ticaret seyahetleri gemi ile edilirdi.
Gemiye mindi ve qonshu olkeye getdi.
CHatar-chatmaz mal aldigi yere getdi, dostundan aldigi borc pulla mali aldi.
Bu arada ozu ile getirdiyi mallari da satdi ve aldigi borcdan daha chox pul qazandi.
Artiq oz olkesine qayida bilerdi.
Amma bir manee vardi. Yashadigi olkeye sefer eden bir
gemi vardi ve o da xarab olmushdu.
Buna gore deniz seferleri qeyri-mueyyen bir vaxta qeder texire salinmishdi. Aradan bir neche gun kechdi, amma gemi hele de duzelmemishdi. Ne edecekdi? Dostuna olan borcunu odeme vaxti da yaxinlashirdi.
Vaxtinda odeyeceyine soz vermishdi. Ne edeceyini dushunurdu.
Birden gozune bir kotuk satashdi.
O anda aglina bir fikir geldi:
— Bu kotuyun ichini oyum ve borc pulu oraya qoyub ustunu ortum.

[1] 2 >>