Sebrin menası - ağlın ve dinin buyurduğu çerçivede nefsini hebs etmekdir. Ya da ağlın ve dinin emr etdiklerini terk etmekdir ve buna göre nefsini hebs etmekdir.

Sebiri üç hisseye bölmek olar:

1. Vezifeye emel eden zaman sebir etmekdir, yeni itaete sebir etmekdir. Bu ayede buyurulan kimi: “O, göylerin, yerin ve o ikisinin arasında olanların Rebbi (sahibi ve idare edeni)dir. Buna göre de Ona ibadet et ve Ona ibadetinde dözümlü ol!” (“Meryem” 65).

2. Günahdan, munkerden uzaq olmaq üçün sebir etmek. Bu, günaha sebir etmekdir. Bu ayedeki kimi: “Dedi: «Meger sene demedim ki, menim yanımda esla sebir ede bilmezsen?»” (“Kehf” 72).

3. Belaya sebir etmek. Bele ki, Quran buyurur: “«Ey menim eziz oğlum, namaz qıl ve yaxşı işleri (eql ve şeriet nöqteyi-nezerinden beyenilen işleri görmeyi) emr et ve pis işlerden (her hansı pis ve beyenilmez işi) qadağan et. (İnsanlar ve Xaliq qarşısında olan vezifelerine emel ederken baş verecek çetin hadiselerden) sene yetişene döz ki, bunlar vacib emrlerden ve mühüm işlerdendir»”. (“Loğman” 17).

Hezret Peyğemberden (s) gelen hedisde oxuyuruq: “Hezret (s) de sebiri üç hisseye bölmüşdür: müsibete sebir etmek, itaete sebir etmek, günaha sebir etmek. Her kim müsibete sebir ederse, Allah ona 300 derece yazar. Her bir derece ile o birisinin arasındakı fasile yerle göy arasında olan fasile qederdir. Her kim itaete sebir ederse, Allah ona 600 derece yazar. Her bir derece ile o birisi arasında olan fasile yerin derinliyinden erşe qeder olan fasile qeder olar. Her kim müsibete sebir ederse, Allah ona 900 derece yazar ve bir derece ile o birisinin arasındakı fasile yerin derinliyinden erşin axırına qeder olan fasil qeder olar”.

Sebir etmek haqqında çox sayda hedisler mövcuddur. Ehli-beyt (e) öz ardıcıllarını dünyada sebir etmeye teşviq ederdiler. Sebirin deyeri o qeder böyükdür ki, İmam Sadiq (e) buyurur: “Sebir - imanın başıdır”.

Hezret (e) sebirli insan haqqında bele buyurur: “Heqiqeten azade - her bir halda azaddır. Eger bir

[1] 2 >>