müsibet baş vererse, onun qarşısında sebir eder. Eger belalar ona hücum ederse, onu sındırmaz. Esir olsa da, rifah evezine ona çetinlik gelerse, Hezret Yusif (e) kimi olar. Onu qul etdiler ve esir etdiler, azadi olmasını lekelemedi. Quyunun qaranlığı ve qorxusu ona ziyan vurmadı. Allah ona minnet qoydu ve onu bendesi etdi. Allah onu resulu etdi ve onun vasitesile ümmetine rehm etdi. Sebirin ardınca xeyir geler, üreyinizi sebire verin ki, ecr qazanasıız”.

İmam Baqirden (e) gelen hedisde oxuyuruq: “Behişt - xoşagelmeyen hadiseler ve sebir arasındadır. Her kim dünyada xoşgelmez hadiselere sebir ederse, behişte geder. Cehennem ise lezzet ve şehvet arasındadır. Her kim şehvet ve lezzet dalınca gederse, cehenneme geler”.

Bu hedislerden bele neticeye gelmek olur ki, her kim vezifelerine emel eder ve haramları terk ederse, dünya rahatlığını axiret çetinliyinden üstün hesab ederse, behiştden uzaq olar. Cehenneme yaxınlaşar.

İmam Sadiq (e) buyurur: “Biz sebirliyik ve bizim davamçılarımızın sebri bizden çoxdur”. Dediler: “Nece davamçılarının sebri sizden çoxdur?” Buyurdu: “Ona göre ki, biz bilerek sebir edirik ve davamçılarımız bilmediklerine sebir ederler”.

Biz Ehli-beyt (e) davamçılarının vezifesi budur ki, sebirli olaq. Hem itaetimize qarşı, hem müsibetlere qarşı, hem de din rehberimizin bize emr etdiklerie qarşı. Çünki Allah sebir edenleri sever.

Allah Teala buyurur: “Allah sebirlilerledir.” (“Enfal” 46).

Uca Allah bizi sebirlilerden qerar versin!

<< 1 [2]