bozumtul
meymundu.—Kendirden sallanmışdı, gözleri qara muncuqdan idi, işıldayırdı. Quyruğundan
dartırdın, yuxarı ipe dırmaşırdı. O gece qonaqlarımız dağılışanda men aşağı endim, onları yola
saldım. Emin guya cesaretlenmişdi. Heyetde Qönçebeyimi qabağa buraxdı. Meni kenara çekib dilidodağı ese-ese dedi: “Könül, neçe vaxtdır seninle ikilikde danışmaq isteyirdim. Xahiş edirem,
axıracan qulaq as. Men hemişe seni düşünürem. Axşamlar gözlerimi pencerenizden çekmirem.
Işığınız sönür, sonra... inan ki, heçsonra da yata bilmirem... Gel sözümü yere salma. Haçan imkan
tapsan, görüşek... Men üreyimi sene açmayınca...” “Zehmet çekme!—dedim.—Ele bir o qalmışdı.
Atam eşitse, neyler!? Onu isteyirsen ki, men evde gözü kölgeli dolanım? Bir de bu barede danışsan,
üzüne baxmaram!..”
Men qetiyyetle ayrılıb getdim. Eve qalxcaq, balondan xelveti heyete boylandım. Emin fikirli halda
bir siqaret yandırdı, suyu süzüle-süzüle evlerine yollandı. Sonra gördüm ki, dayandı, ne düşündüse,
elindeki siqareti yere çırpdı; qaranlıqda xırda qığılcımlar qalxdı, söndü. Doğrusu, yazığım geldi
Emine. Gerek o qeder sert cavab vermeyeydim.
Anası Qönçebeyim, deyirler, gencliyinde heddinden artıq gözel olub. Ele indinin özünde de yaxşı
qalıb. Xanım arvaddır. Yaşı elliye çatsa da, görkeminde qocalıq elameti yoxdur. Sifetine baxanda16
adamın xoşuna gelir, ağappaq, gipgirde... Gözleri işıqlı, dişleri sedef kimi. Heçinanmırsan ki, Emin
boyda oğul anasıdır.
9
Bir kere, yadımdadır, balaca idim; mektebden yay tetiline çıxmışdım. Gerek ki, yeddinci sinfe
keçmişdim. Bakıda havalar qızmışdı. Qönçebeyim meni bir hefteliye Buzovnadakı bağlarına qonaq
aparmaq istedi. Atam tek buraxmadı; anamı da mene qoşdu. Gedende tapşırdı ki: “Gözün uşağın
üstünde olsun.”
Men Emini ilk defe lap yaxından onda gördüm. Şumal bir oğlan idi. Instituta tezece girmişdi.
Deyesen meni ağlıkesmez körpe hesab eleyirdi. Bağlarına geldiyimiz heçyarım saat olmamışdı.
Çağırıb mene bele bir ultimatum verdi: “Bax... şeytan,

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 ... 65 >>