qarışdım...27
17
Seher şen ve gümrah oyanmışdım. Sevincim mahnıya çevrilmişdi; çarpayımı seliqeye salanda
dodaqaltı zümzüme edirdim:
Alma atdım, nar geldiı
Ketan köynek dar geldi.
Qapıya kölge düşdü,
Ele bildim yar geldi...
Bir heftelik ayrılıqdan sonra bu gün yene Derya ile görüşecekdim. “Ne romantik de adı
var,—fikirleşirdim.—Derya! Bu kelmeni her defe dilime getirende nehayetsiz mavi sular dalğalanır
gözlerimin qabağında. Qelbime sanki serinlik yayılır... Denizin nefesini duyuram...”
Atam, biz yatmış iken sübhden durub bağa gedib. Kişi tezehevesdir. Buzovnada yer götürüb—ev
tikdirir, quyu qazdırır. Bu yay istirahete öz bağımıza köçeceyik. Men görmemişem, anam deyir, lap
lepedöyendedir, “xoşbextlikden” orada da Qönçebeyimle qonşuyuq. Evvel buna sevinirdim. Indi
yox. Mene qalsa, Derya meselesinden sonra Eminin gözünden mümkün qeder uzaq olardım. Ancaq
neyleye bilerem...
Gönortaya kimi evde oturmağa sebrim çatmadı. Çıxıb gezinmek istedim.
Paltomu geyirdim, telefon seslendi. Zeng çalan Derya olmamalı idi. Desteyi anam götürdü:
—Könül, Qönçebeyimin oğludur,—dedi,—seni çağırır.
Heyretlendim:
—Kim?!
Arvad söylendi:
—Ay qız, Emini tanımırsan?
—Neyleyir o meni?
—Ne bilim, gel özünden soruş...
Anam nese ikibaşlı danışırdı. Telefona yaxınlaşdım:
—Alo?..—deye teeccübümü gizletmeye çalışaraq dillendim.—Beli, Könüldür.. Ah.. Salam, Emin..
Eybi yoxdur... Onsuz da ele çıxıram... Iki-üçdeqiqeye enirem aşağı.
Anamı bu gün tanımırdım. Heçmaraqlanmadı ki, o ne deyir.. Haçan yanımdan çekilib getdi,
bilmedim.28
Eminden çıxmayan iş: “Könül, zehmet olmazsa, yarım saatlığa aşağı düş. Seninle işim var...”
Qeribedir, o meni neynirdi?
Bayırın güneşli-şaxtalı temiz havası adamın ciyerlerine dolduqca, özünde bir uşaq yüngüllüyü hiss
edirdi.
Küçemizin başında dayanmış Emin, meni görünce herekete gelib gülümsündü. Evvelki yoldaşlıq
semimiyyeti ile hal-ehval tutduq; atamı, anamı xeber aldı.
Bilirdim ki, bunlar hamısı esas söhbetin müqeddimesidir, metleb

<< 1 ... 23 24 [25] 26 27 ... 65 >>