çıxardığı balaca, qırmızı qutunu güle-güle getirib,
qarşımda açdı.—Moskvadan üzüyünü almışam, ancaq bilmirem barmağına nece olacaq...35
Men utandım, başımı aşağı saldım. Derya sol elimi qaldırıb, evvelce dodaqlarına yapışdırdı, sonra
ehmalca üzüyü barmağıma taxdı.
—Yaxşıdır. Çox mübarekdir.
Danışmadım.
—Beyenmirsen, Könül?
Üzümü kenara çevirdim. Yanımda eyleşdi.
—Tebrik edirem seni,—dedi ve qolunu boynuma saldı. Çekinmedim. Bir de gördüm ki..
emalatxanadakı heykeller başıma fırlandı... Bebeklerimden qopan qığılcımlar etrafımda ulduzlar
kimi cövlan eledi. Çırpınmaq istedim... Lakin vaxtı ile bileyimi yandıran odlu dodaqlarının
temasından bu defe qelbime ele sermestedici leziz bir duyğu süzüldü ki, bu nubar busenin teşnesi
kimi ezalarım sustaldı ve başım ixtiyarsız halda divanın mütekkesine düşdü.
—Derya... neyleyirsen...—dedim. Ancaq müqavimet göstermekde aciz qaldım. O, yanaqlarımı
ovuclarında berk-berk sıxaraq buraxmadı, tekrar-tekrar insafsızcasına şehvetli öpüşlere qerq etdi
meni.
Irademin ehtirasa teslim olduğuna göremi, yoxsa mesrureliyimdenmi—bilmirem, gözlerim doldu,
ağladım. O ise meni pişik teki tumarlayıb güldü. Sonra saçlarımı arxaya hamarlayaraq öz desmalı ile
islanmış kirpiklerimi quruladı.
Men hıçqıra-hıçqıra, küskün edada şikayetlendim:
—Bir de bele kobud reftar elesen,—dedim,—seni danışdırmayacağam...
O da sözüme zarafatla cavab verdi:
—Bir de öpmeye etiraz elesen, men inciyeceyem. Çünki bu mene inamsızlıqdır.
Eh!.. O gün Deryadan heçayrılmaq istemirdim. Mehebbetle dolu üreyim ele asude döyünürdü ki...
Eve gelib öz otağıma girince divardan asılmış oyuncaq meymun gözüme sataşdı. Yaxınlaşıb
quyruğundan dartınca, mıxdan qoparaq yere düşdü. Qaldırdım, baxdım. Ancaq daha ordan
asmadım. Aparıb yazı stolunun yeşiklerinden birinde gizletdim.
5-ci hisse
21
Çıxılmaz veziyyetde qalmışdım. Atam, anam, Qönçebeyim, eri... Hamısı bir fikirde idi: meni Emine
nişanlasınlar. Oğlan etirazımı bilib qırağa çekilse de, valideynler bu

<< 1 ... 30 31 [32] 33 34 ... 65 >>