şübhesiz, atam yene Emin meselesine
qayıdacaqdı.
Ele de oldu. Veriliş bitdi, men durub yayınmaq istedim, qoymadı:
—Yaxşı... Sabah Qönçebeyimgilden gelecekler, Mermer onlara ne cavab versin,—deye eyneyini
çıxardıb üzüme baxmadan sakit, lakin qetiyyetle soruşdu.
Elim, ayağım ese-ese, qısıla-qısıla dillendim:
—Anam bilir...
—Belke... men de bileydim.
—Razı deyilem!—dedim. Dedim ve zalı terk etdim.
Arxadan atamın son qerarını eşitdim:
—Vessalam! Mermer, bu işde men acizem. Ixtiyar sahibi o özüdür!
Atam gözümde ele qalxdı ki... Sen deme, indiyedek onu tanımamışdım!..
Eyni vaxtda iki hiss keçirirdim: evvelce Emini, sonra Deryanı düşündüm. Üreyimin yarısı
kederlerndi, yarısı sevindi.
Ikinci defter
24
Derya menim idi, men Deryanın. Geceler seheredek bizim idi, biz sübhe kimi gecelerin...
Bezen saatlarla dodaq-dodağa, sarmaş-dolaşa olurduq. Bir-birimizden doymurduq.
Ay aman, günler ne gödekmiş—evveller bilmezdim. Toy axşamı çalınan musiqinin sedası hele
qulaqlarımdan getmemiş er evine geldiyimin iki heftesi tamamlandı.
Bir aydan artıqdır Deryanın nişan üzüyü barmağımdadır; işartısı her defe gözüme sataşanda
ferehlenirem. Ele bilirem, onun üstündeki brilyant qaş deyil, menim sevincimdir parlayır.
25
“...Eziz, hörmetli, mehriban dostlar, qonaqlar ve qohumlar!41
Soruşsalar, biz bu geniş seadet sarayına ne üçün toplaşmışıq, sebebi nedir? Men deyerdim ki: körpü
salmağa. Beli! Gülmeyin, yoldaşlar! Sözümün canı var. Nezerde tuturam iki ailenin arasındakı
möhkem bir qohumluq körpüsünü. Maraqlansalar: Bu neheng tikintinin fehleleri, prorabları
kimdir? Men deyerdim ki, işçi qüvvesi cemi-cümletanı iki neferden ibaretdir; eceba, bu körpü hansı
növ materialdan inşa olunur: daşdan, torpaqdan, demirden, betondan, kerpicden, palçıqdan? Men
deyerdim ki, mehebbetden! Yox... görsem, yaxamdan el çekmirler, yene de menden xeber alırlar: Ay
Mirze Muxtar, soruşmaq ayıb olmasın, bu mübarek körpünü hardan hara uzadırsınız? Men
deyerdim ki, Muradın damından, Kövserin

<< 1 ... 34 35 [36] 37 38 ... 65 >>