baxanda sezdim, sifetim deyirmiliyini itirmişdi. Gözlerim ele bil irileşmişdi.
Sınıxmışdım, ondandı. Neçe gün idi, iştahım küsmüşdü. Anamsa bunu ayrı yere yozurdu. Hetta bir
qeder sevinirdi de. Keçen defe bazarlıq elemeye o getmişdi. Menim tapşırdıqlarımdan savayı bir
parça lavaşana da alıb getirmişdi...
“Arvad gör ne fikirleşir. Indiden institutu, dersi bir körpeye qurban elemek ağılsızlıq olmazdımı?
Derya demişken, “Men özüm bu evde ele uşaq kimi bir şeyem.”50
32
Axşam Derya eve gec geldi. Hem de çox fikirli, narahat görünürdü. Rengi qaçmışdı. Sebebini
soruşdum, yönlü cavab vermedi. “Heç,” deyib meni başından eledi. Bir stekan çay içib, yene harasa
getdi. Sonra telefon azından on kere zeng çaldı. Deryanı xeber aldılar. Hamısı yoldaşları idi,
seslerinden tanıyırdım. Ancaq ne olmuşdu, bilmirdim—menden gizledirdiler.
Gece o qayıdıncaya qeder üreyimin içini yedim.
—Derya, bir danışsana, ne var?—deye paltarını soyunanda ehtiyatla ona yanaşdım.—Niye bele
birtehersen?
—Eh!.. Bekara işdir... Bayaq emalatxanaya gedirdim, maşınımın qapısını vurub ezdiler...
—Ele bu?
—Bu azdır?!
Onun yatana yaxın papiros çekdiyini heçgörmemişdim. Fısıldaya-fısıldaya yerine girib uzandı.
—Özüne bir şey olmayıb ki?
Hirslendi:
—Özüm ezilseydim, bundan yaxşı idi!—dedi ve siqaretini hirsle külqabıya basdı.—Işığı söndür,
yıxıl yat!
Ay aman, Derya nece deyişmişdi! Menimle niye bele kobud danışırdı!..
33
Güneş üfüqden indice ayrılırdı. Mavi, şeffaf göy qübbesine damar-damar xırda ağ buludlar
sepelenmişdi. Havada xefif, xoş iy rayihe duyulurdu. Herden meh esdikce küçelerdeki ağacların teze
yarpaqlarını xışıldadır, soyuq dili ile menim boynumu, boğazımı yalayırdı.
Daha instituta Deryanın maşınında getmirdim. Telesende trolleybusa minirdim. Qayıdanbaş qızlarla
geze-geze gelirdim.
Bu gün birinci defe idi evden paltosuz, başıaçıq çıxdım. Narıncı yun paltarını, üstünden de çehrayı
jaketimi geymişdim. Qabaqlar anam deyirdi, bu rengler sene yaxşı yaraşır. Ne bilim, belke de

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 65 >>