Qalayçıoğlu deyilsen. Ustadının yolunu sapmısan, saxtalaşmısan. Üreyin de, o qocadan
fersiz övladına qalan karxana kimi uçulub-dağılıb, berbad olub. Daha bundan sonra çetin ki, o ürek
xoşagelen bir şer desin.
Qalayçıoğlunu teşviş bürüyür:
—Loğman baba, allahı sevirsense, bir çare ele, meni bu uğursuzluqdan uzaqlaşdır,—deye
yalvarmağa başlayır.
—Arxayın ol, növreside şair, her derdin elacı var...
Loğman enderunixaneye keçir. Içi şeffaf maye dolu, ağzı möhkem qapalı kiçik bir şüşe getirib
Qalayçıoğluna uzadır.
—Sen onsuz da ölezimekde olan bir şairsen. Bu ise senetkar üçün dehşetdir! Bele tedrici, şerefsiz
ölümün iztirablarından yaxa qurtarmaq, uğursuzluqdan uzaqlaşmaq isteyirsense, al, içbu zeheri,
canın biryolluq qurtarsın!—dedi.56
37
Şeher bürkü içerisinde qarsalanırdı. Bağların, bağçaların üstünde, denizin sethinde isti hava
titreyirdi.
Atamgil bir aydı bağa köçmüşdü. Bakılılar işden sonra çimerliklere axışırdılar. Mense, evden
çıxmağa macal tapmırdım. Tek otağa qapılıb imtahanlara hazırlaşırdım. Ancaq başıma heçne
girmirdi. Ne üçünse üreyim narahatdı.
Derya seyahetde idi. Xarici ölkelerden mene gödek teleqramları gelirdi: “Dünenden Istambuldayam.
Kefim lap yaxşıdır. Seni berk-berk öpürem.”, “Gözel Afinadan Könüle ateşin salamlar!”, “Qedim
Romanın tarixi abidelerine tamaşa etdikce, yanımda olmadığına heyfsilenirdim. Mehebbetle.”,
“Ölkemizin bir parçası “Rossiya” gemisi bu gün Cebbelüttariq boğazından keçib, Atlantik okeanına
çıxdı. Fransaya yollanırıq. Senin üçün çox darıxıram!”, “Ezizim Könül! “Terminus-Nord”
mehmanxanasındayam. Paris, dörd iyun.”
Açığı, bu xeberler meni o qeder de sevindirmirdi. Son zamanlar Deryanın sözü ile emeli arasında
gizli bir tezad görürdüm. Qelbimde onun semimiyyetine şübhelenirdim. Yayın qızmar istisinde
meni yalqız qoyub xarice getmeyine ne ad vereydim, bilmirem. Üreyinde sevgilisine mehebbeti olan
başqa birisi bunu ederdimi? Inanmırdım! Hele institutda telebeler ayrı şeyler de danışırdılar.
Deyirdiler,

<< 1 ... 50 51 [52] 53 54 ... 65 >>