qezaya düşen hemin qızın adı Nerminedir. Özü de opera teatrının böyründe yaşayır.
Deryanın maşınını ise şeherin kenarında ezmişdiler...
Anama yazığım gelirdi. O da menim halıma yanırdı. Bir ayağı ele Bakıda idi. “Ay balam, baş
açmıram, erin ne teher adamdır. Kişi de üç-dörd ayın gelinini tek buraxıb uzağa yollanarmı?”
Arvad her defe bağımızı terifleyir, meni ora aparmağa çalışırdı:
—Gedek, Könül, peşman olmazsan. Buzovnanın havası gözeldir. Oturarsan serin ağacın altında,
öyrenersen derslerini. Imtahan vaxtı instituta gelmek ne çetin işdir ki...
—Yox, ma, bura yaxşıdır,—deye bağda Eminle, Qönçebeyimle qarşılaşacağımı bildiyimden, bu
teklifden boyun qaçırmağa behane axtarırdım.—Orada telefonsuz, kitabxanasız nece keçinerem...
Derya axırıncı teleqramı Leninqraddan vurmuşdu. Yazırdı, Ermitaj muzeyinde işim var,—beş-on
gün yubanacağam. Men bir anlığa fikrimi cemledim. Biologiyadan öyrendiyim behsi yadıma salıb
öz-özüme tekrarladım. “Lamark “Zoologiya felsefesi eserinde ilk defe olaraq növlerin sabiq qalmayıb
deyişilmesi ve sade quruluşdan mürekkeb quruluşa doğru inkişaf etmesi nezeriyyesini ireli sürürdü.
Buna göre de onu tekamül teliminin pioneri sanırdılar. Lamarkın teliminde hem materialist, hem de
idealist cehetler vardır. O, üzvi alemin deyişilmesinde...” Yorulmuşdum. Qalxıb bir stekan çay
içdim. Seher poçtalyonun getirdiyi qezetlere baxmaq istedim. Her sehifesi düstur dolu kimya
kitabından sonra, quru baş meqale oxumaq da menim üçün istirahet idi.
Ele elime keçen qezeti qaldıranda arasından ağ bir zerf düşdü. Deryadandı: “Leninqrad, Astoriya
mehmanxanası, otaq nömre 28.” Mektubu çıxarıb açan kimi meni dehşet bürüdü. Bu nedir?! Heçne57
anlamadım. Götürüb, bir de zerfin üstüne diqqet yetirdim. Sehv etmemişdim: Derya yazmışdı, bu
ünvana, mene göndermişdi. Ancaq...içerisindeki mektub başqasına aid idi!
Beli! Tanıdım: Ona! Deryanın maşınında qezaya uğrayıb ölmeyen o qıza!
“Ezizim, isteklim Nermine! Odlu salamlar...”
Ev, eşyalar başıma

<< 1 ... 51 52 [53] 54 55 ... 65 >>