soruşma, pa.
Atam dinmezce oturdu; yaslı adamlar kimi başını aşağı dikdi. Sonra bir siqaret yandırıb çekmeye
başladı. Onu bu çağacan bele mehzun görmemişdiml. Otağı bürüyen matemli sükutden qulaqlarım
küyüldedi.
—Anan tapşırdı, Könülü de bağa getir. Ne deyirsen?
—Bu gün yox.
—Onda men axşama düşmeyim.
—Belke çaydan-çörekden...
—Istemirem.
Atam çıxanda arxadan onu sesledim:
—Pa, evimizin açarını ver mene.
—Neyleyirsen?
—Lazımdır.
Kişi tereddüdle elini cibine saldı.
—Derya haçan gelir?
—Bilmirem.
Atam açarı çıxarıb stolun üstüne atdı.59
—Buzovnaya gelmeli olsan, elektrik qatarından düşen kimi professorun bağını soruşarsan. Onlara
yaxınıq.
Qapı örtüldü. Qüssem düyünlenib üreyimde qaldı; mense tesellisiz, yalqız otaqda.
39
Qerarım qeti idi!
Erteden şeylerimi çamadanlara yığışdırıb hazırlaşdım. Göyden felek de enseydi, meni fikrimden
döndere bilmeyecekdi. Kağız-qelem götürüb, stolun dalına keçdim. Hirsimden dodaqlarımı
çeyneyirdim.
“Vicdansız!!—deye ona bele müracietle yazmağa başladım.—Seni men derya sanırdım.
Yaxınlaşmışdım, könlümü serinletmek arzusu ile. Ümidim, niyyetim boşa çıxdı. Aldandım! Deme,
gözüme o cür görünürmüşsen. Eslinde sen derya deyil, sehra imişsen! Üstünde ilğım titreyen susuz,
quru bir sehra.
“Ezizin, isteklin” Nermineye yazıb, sehven mene gönderdiyin mektubdan her şey aydın oldu. Öz
leyaqetimi qorumaq üçün ayrı yol tapmadım... Elvida!”
Imza atmağa elim varmadı. Kağızı aparıb göz qabağında qoydum. Çamadanlarımı götürdüm, evden
çıxmaq isteyende küncdeki maqnitafonu görcek ayaq saxladım. Toy gecesini andım. Orada
deyilenleri xatırladım. Könülsüz yaxınlaşıb maqnitafonu qurdum. Herlencekler fırlandı. Mirze
Muxtar dillendi:
“Eziz, hörmetli, mehriban dostlar, qonaqlar ve qohumlar!..
Soruşsalar, biz bu geniş seadet sarayına neyçün toplaşmışıq, sebebi nedir? Men deyerdim ki: Körpü
salmağa. Beli! Gülmeyin yoldaşlar, sözümün canı var...”
Ele bil o gece röya idi: men qu quşu kimi ağ gelinlik paltarında, Derya qara

<< 1 ... 53 54 [55] 56 57 ... 65 >>