anam
eynimde dumanlandı. Arvadı tanıya bilmedim. Sanki gözüme düşmeyen çeşmek taxmışdım.
—Men bu gün şeherden evimize qonaq gelmesini çox arzulayırdım. Ancaq seni yox!—deye anam
da sakit xisletine reğmen dillendi.
Derya maşına teref getdi. Motor gurladı. Onun getirdiyi bağlamaları dalınca atdım:
—Apar bunları da istekline ver!—dedim.
Derya erinmedi, şeyleri götürüb, içeri qoydu ve istehza ile meni süzdü...
Maşın uzaqlaşca, araya ele qemgin sükut çökdü ki, üreyimin döyüntüsünü eşitdim.
Atam elleri ese-ese bir siqaret yandırdı, baltanı götürüb yene külafirengiye qalxdı. Bayaq yarımçıq
buraxdığı işini davam etdirmeye başladı...
FİNAL
8-ci hisse
42
Yerin de qulağı var—doğru deyiblermiş! Menimle bir kursda oxuyan qızlardan üçü imtahandan
çıxıb bağımıza gelmişdi; Deryadan ayrıldığımı eşitmişdiler.
Anam eyvanda bizim üçün stol açdı. Üzüm, pendir, çörek getirdi. Yüngülce nahar edib, denize
çimmeye getdik. Men bağda olduğum müddetde hele sahile enmemişdim.
Göy qübbesinin zirvesine dikelmiş güneşin iti şüaları adamın bedenine acı tikan kimi sancılırdı.
Qum yamanca qızmışdı. Yalın ayaqlarımızı yandırırdı. Göz qamaşdırıcı Xezer öz vadisinde cive
denizine oxşayırdı. Sular, yatağında sakit ve hereketsiz idi. Tekem-seyrek qağayılar uçurdu
enginliklerde.
Şeher sanki denize axışmışdı. Soyunmağa münasib yer tapmaq çetindi. Biz qelebelikden uzaqlaşıb,
çimerliyin qurtaracağındakı boz qayaların kölgesine çekildik.
Qızlar çimmeye hazır gelmişdiler. Daha gözlemediler. Elüstü paltarlarını çıxardaraq suya baş
vurdular. Men de dallarınca cumdum. Endamım islancaq canıma serinlik qarışıq xoş bir rahatlıq
süzüldü. Ele zenn etdim ki, çoxdan beri qelbimi çulğayan keder, ağırlıq fövren eriyib Xezere axdı ve
men xeyli yüngülleşdim...
Eve axşam serinliyinde qayıtdıq. Anam plov bişirmişdi. Bunu heyete girende, ocaq üstde buğlanan
qazanın dadlı qoxusundan duyduq.
—Qızlar, yuxarı qalxın, xöreyimizi orda yeyeceyik,—deye atam tezece düzeldib qurtardığı
külafirengini

<< 1 ... 58 59 [60] 61 62 ... 65 >>