eynen atasına oxşayır. Saçları da,
göz-qaşı da, bığları da onunku kimi qaradır. Eh... Emin... Emin... Her defe seninle qarşılaşanda
uşaqlığın eziz, şirin bir xatiresi yadıma düşür...

4
“Bakı Soveti” metro stansiyasına yaxınlaşanda Derya güle-güle meni qarşıladı. Ehmalca dirseyime
toxunub:
—Axşamınız xeyir,—dedi.
Cavab vermek istedim, ancaq gecikdim. Sonra da... eskalatorla enende az qala yıxılacaqdım.
Çekmemin dabanı ilişdi, büdredim. Yaxşı ki, Derya derhal qolumdan yapışdı: “Yavaş, Könül.” Men
güldüm:
—Tuflim sürüşdü.
Derya ayaqlarıma öteri bir nezer fırlatdı, üzümü yana tutmuşdum. Yuxarı qalxan pillekenden
qohum, tanış tesadüfen meni göre bilerdi. Refiqelerimden birinin sözü yadıma düşdü: “Sevginin
lezzeti oğlanla qorxa-qorxa, xelveti gezmekdedir. Nişanlanandan sonra adam arasına nenem de
çıxar.”
“Biz hara gedirik?”—deye Deryadan soruşmaq istedim. Dilim gelmedi.
O mene lap yaxın dayanmışdı. Nefesinden papiros qoxusu hiss edirdim. Bu da Emin teki başıaçıq
olduğundan bayırdakı külek dalğalı, qara saçlarının seliqesini pozmuşdu. Deryanın çiyinleri bu gün
mene dünenkinden enli görünürdü. Penceyinin altından qalın, yun köynek geymişdi, yeqin
ondandı. Eynine biçilmiş boz ratin paltosu bir qeder köhnelmişdi.
—Uzaqdan sizi gücle tanıdım, Könül,—deye Derya aradakı sükutu pozdu.
—Ola biler...
—Anna Kareninaya oxşayırdınız...
—Yaşda, görkemde?
Derya tutuldu:
—Elbette, görkemde. Sizin ne yaşınız var ki. Uşaqlıq çağından srağagün ayrılmısınız...
Neon lampaları ile gündüz kimi işıqlanan berli-bezekli, mermer divarlı stansiyaya düşcek hündür
sütunlardan birinin arxasına çekilib dayandıq.
Men gözümü Deryaya zillemişdim. Sifetinde bir az kobudluq vardı. Ancaq iti baxışları adamın
üreyinin derinliyine nüfuz edirdi. Alnına dartılmış enli, qara qaşları ona ciddi bir görkem verirdi.
Men berkden danışanları sevmirem, bunu da bir növ medeniyyetsizlik elameti hesab edirem. Derya
çox astadan danışırdı. Az qala pıçıldayırdı, bundan xüsusi zövq

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 65 >>