nümayişkarane bir terzde bize gösterdi. ...Refiqelerim gedenedek her şeyden
danışdılar. Tekce Deryadan söhbet salmadılar. Bu daha yaxşı növ teselli idi. Bir onu bildim ki,
meseleni Fezileden öyrenibler. Her halda qızların gelişi meni az sevindirmemişdi.64
O gece eyvanda qatlama çarpayıda uzanıb gözlerimi ulduzlara zilleyerek hey fikirleşirdim; ürekleri
ferehlendiren de insanlardır, kederlendiren de insanlar... Quran da, dağıdan da onlardır—insanlar.
Insanlar!.. Insanlar!..
43
Bir aydı xatire yazmağı da unutmuşam.
Senedlerimi tibb institutundan alıb, universitete verdim. Filoloji fakülteye gireceyem. Bu hem
çoxdankı arzumdur, hem de orada telebeler tamam başqadır, meni tanıyan yoxdur; ötüb keçenler
üçün heçkesin yanında xecaletli olmayacağam.
Ele bil o günleri yaşayan özüm deyilem, menimla adaş yad bir qızın başına gelen ehvalatlardır, hansı
kitabdansa oxumuşam...
44
Fezile bilmeyen şeye qurd duşer. Seher ikinci imtahana gedirdim. Nedense, üreyim rahat idi.
Qorxmurdum. Küçede arxadan kimse elleri ile gözlerimi qapadı ve özünü saxlaya bilmeyib gülmek
evezine nazik sesle ciyildedi.
—Fezile!—deye o deqiqe tanıdım.
Meni qucaqlayıb, qırağa çekdi.
—Aaz.. sen atlı olmusan, men piyada. Bax... Memmedağam ölmüşü, evinize gelirem—yoxsan.
Deyirler, yeqin anasıgildedir. Anangile gedirem—qonşular, xeber verir: Buzovnadasan. Bağınızı da,
allaha şükür, tanımıram ki, yolumu salım bir salxum üzümünüzden yeyim. Yaxşı, bunlar heç,
necesen a?..
—Görürsen de...
Fezile tumanını bir az da qısaltmışdı. Krujeva koftası altından ağ sinesi, çiyinleri ve küreyi
görünürdü. Bu defe saçlarını saman rengine saldırmışdı.
Saqqızını çeyneye-çeyneye sözüne davam etdi:
—O meseleni de eşitdim... Aaz, men o vaxt kitabda sene ne yazmışdım: “Mehebbetin lezzeti zaqsın
kandarına kimidir!” He? Salameleyküm! Yalandır? Canın sağ olsun. Heçbir tike de vecine alma.
Qocalmamısan ki... Kukla kimi qızsan. Allah vurmuşdu onu, gündüzün günorta çağında, goburnat
bağında! Şeherde oğlan

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 65 >>