qehetdir! Itüve tök. Odur ey... keçen hefte bir illik zehmeti fız çıxdı.
Memmedağam ölmüşü! “Mecnun” heykelini deyirem ey... Komisiya gözüne döndüyüm baxıb,
dodaq büzüb. Indi yan tökül!
“Qalayçıoğlu” efsanesi yadıma düşdü. Axı, doğrudan da Derya derdli bir aşiqin iztirablarını nece
duyacaqdı? Özü ki, mehebbetin oduna yanmamışdı, ancaq istisinde qızışmışdı.65
—Aaz... fikre getdin,—deye Fezile meni ani xeyaldan ayırdı.—Amma filfaka girmekde ne ağıllı iş
görmüsen. Memmedağam ölmüşü, bu yay sessiyalarda sümük adı ezberlemekden dilim qabar
çıxarıb. Yaxşı da... Görüşerik.—O, dal-dalı addımlayaraq, elini qaldırıb barmaqlarını çiyninin üste
esdirdi:—Xudahafiz...
Imtahan biletindeki suallara emelli cavab verdim. Qiymetim, aşağısı dörd olacaqdı. Otaqdan...
çıxanda müellimlerden biri güle-güle dedi:
—Bilmirem senin üçün niye narahatdırlar. Kaş edebiyyatı hamı bu derecede menimseyeydi.
Evvel bu sözlerin ferqine varmadım. Sonradan fikir meni götürdü. Dehlizde bir guşeye çekilib
özlüyümde araşdırdım: o canıyananlıq edem kim idi? Atammı? Yox! Dünya dağılsa da o, minnete
gelmezdi. Müellim yaxın qohumu da olsa, telefonla bele zeng çalıb mene güzeşt dilemezdi. Anam,
dayılarım, emim... Hakeza, onlar bu işe qetiyyen qarışmazdılar.
Çarem kesildi. Sebirsizlikle durub imtahanın qurtarmasını gözledim. Hemin cavan müellim qapıdan
çıxcaq ireli yeridim:
—Bağışlayın,—deye etrafdakı telebelerin eşideceyinden çekinmeden heyecanla xeber aldım:—Meni
size tapşıran o şexs kimdir?
Müellim xefifce gülümsedi. Gözleri qıyıldı. Mehrem bir adam erkyanalığı ile xeyli üzüme baxdı.
—Seni men tapşırmayıblar, Könül,—dedi.—Ele nigarançılığını çekibler.
Men yene sakitleşmedim.
—Axı, bilmek olmazmı o kimdir?
Müellimin sifeti birden-bire ciddileşdi:
—Menim jurnalist dostumdur: Emin.
45
Anamgildeki öz köhne otağımda evvelki seliqemi berpa elemişem. Bir qeder darısqallıq da olsa,
çarpayımı, yazı stolumu öz yerine qoymuşam.
Gündüzler balkona açılan pencereden baxanda, ilk növbede,

<< 1 ... 60 61 [62] 63 64 65 >>