meheccerin demir şebekeleri
arxasında ucalan, üstüne noğul-noğul çehrayı çiçekler sepelenmiş yasemen ağacı, uzaqda ise, sanki
mavi semada resm edilmiş qedim Şerq üslublu menzere görünür. Şeherin amfiteatr qaydasında
cergelenen yöndemsiz binaları fonunda qonşu mescidin günbezi, minaresi dikelir. Geceler göyler
laciverd renge boyanır, ay doğur, yasemen ağacının çiçekleri ulduzlara çevrilir.66
Pencerem güya divardan asılmış bir şekil çerçivesidir ki, tebiet ona özünün ecazkar boyalarla
işlenmiş gözel resmlerini salır: evde tek darıxmamaq üçün onları men gösterir.
Atamın xasiyyeti yaman deyişib; söhbetcil, deyib-gülen olub. Her hefte meni uşaq teki yanına salıb
gezmeye, kino, teatr tamaşalarına aparır. Anam pervane kimi başıma dolanır. Qohumlarımız tez-tez
bize gelirler. Emim arvadı, dayıdostum, herden geceyedek oturub laqqırtı vururlar. Bilirler ki,
üreyim sınıqdır. Hamısı ona göredir. Meni xiffet etmeye qoymurlar. Bağdan köçeni Qönçebeyim de
bir-iki yol anama baş çekib. Keçen defe mene yene “göyçek balam” dedi. Doğma bir qayğıkeşlikle
maraqlandı:
—Eşitdim institutu deyişirsen, göyçek balam, doğrudurmu?
—Beli, Qönçebeyim xala.
Ancaq onunla göz-göze durmaqdan sıxıldım, üzüne yox, yere baxdım. Çoxdandı görmemişdim,
birçekleri ağarmışdı arvadın.
Bu seher qeribe bir hiss keçirdim. Ad günümde Eminin mene bağışladığı oyuncaq meymunu yazı
stolumun dolabçasında gördüm. O vaxt evden köçende özüm qoymuşdum. Götürüb oynatdım,
sonra divardan, qabaqkı yerinden asdım. Ancaq... ele bildim ki, bunun üçün onun özünden icaze
almalıydım.
46
Sentyabr mesud bir seherle gelmişdi. Men universitete hazırlaşırdım. Teze tikdirdiyim yaxası qırmızı
köbeli ağ paltarımı ve hündürdaban qırmızı tuflilerimi geymişdim. Dehlizde ayna qabağında fırlanıb
özüme nezer yetirdim. Saçlarımı seliqeye saldım. Portfelimi götürdüm.
—Ma, sağ ol, men getdim,—deye anama eşitdirib qapını açdım.
Arxadan onun xeyir-duası meni müşaiyet etdi:
—Yaxşı yol, bala. Uğurlar olsun...
Pillekenleri

<< 1 ... 61 62 [63] 64 65 >>