alırdım:8
—Könül, men isteyirem, bizim görüşlerimiz boş, menasız keçmesin. Vaxtımız heyfdir. Dünen
sizinle meslehetleşmedim. Bu güne hazırlıq görmemişem. Kinoya da, teatra da, sirke de gede
bilerik.—O, bu sözleri asta-asta dedikce, dodaqları arasında qızıl dişi parıldayırdı.—Her halda...
bayırda gezmeli deyilik, Könülcan. Bele baxıram, hava qarlayacaq.
Oğlan dilinden birinci kere idi “Könülcan” kelmesini eşidirdim. Adım heçzaman bu qeder xoşuma
gelmemişdi. Üreyimde anama teşekkür etdim.
Şeherin kino-teatrlarında tezelikle iki hisseli, “Spartak” filmi gösterilirdi. Institutda yoldaşlarım çox
terifleyirdiler. Memnuniyyetle ona baxırdım. Ancaq niyyetimi bildirmeye çekindim.
—Menimçün tefavütü yoxdur,—dedim.—Xetriniz hara isteyir... Teki maraqlı bir şey olsun.
Derya gözlerini qıyıb, alnını ovuşdurdu.
—“Spartak” ı görmemisiniz?—Soruşdum.
—Yox. Siz nece?
—Men de görmemişem. Belke ele...
—Getdik! En yaxşısı odur.
Qatara minib, “26 Bakı komissarı” stansiyasına yollandıq.
Bilet alınca qaş qaraldı.
Kino zalında yerimiz arxa cergede idi. Derya solumda eyleşmişdi. Paltomu çıxaranda o mene
canıyananlıq etdi.
—Size soyuq olmaz ki, Könülcan?
—Xeyr.
—Onda salın çiyninizde qalsın.
Işıqlar söndü. Ekran canlı, geniş bir heyat sehnesine çevrildi...
ıFilm başlanandan Derya sol elimi ovcundan buraxmadı—sığalladı, sıxdı, barmaqlarım ...
şıqqıldatdı. Mene xoş gelirdi onun bu nevazişi. Fikrimi yandırsa da, müqavimet göstermirdim...
Birden qolumun büküyüne sanki od basdılar. Diksindim ve celd elimi çekdim; Deryaya teref
döndüm. Serxoş kimi gözleri axırdı. Bileyimi öpdüyünden ele memnun idi ki... Gülümseyirdi,
kirpikleri titreyirdi.
Qaranlıqda bir anlığa özümü qerib hiss etdim. Derya menim üçün başqalaşdı, yada döndü. Bedenim
esdi. Sümüklerim eymendi. “O niye bele etdi?”—deye qezebli baxışlarımı gizletmeye çalışsam da,
bacarmadım.
—Incidiniz menden?
Cavab vermedim. Derya meyus oldu.
Sonra filmin axırınadek danışmadıq. Onu incitmeyi özüme reva görmedim.

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 65 >>