Üreyini almağa bir
behane axtardım.
Işıqlar yandı, ayağa qalxıb paltomu geyende soruşdum:
—Siz Rafaello Covanyolinin “Spartak”ını oxumusuz?
—Xeyr.
—Meslehet bilirem, oxuyun. Romanla bu filmin arasında çox ferq var.
Deryanın eyni açıldı. Sifetindeki pertlik tedricen çekilib yoxaldı. Eve gelince her şey unuduldu.
Bayırda hava deyişmişdi. Külek yatmışdı. Şehere sanki göy qübbesi boyda elekden xırda- xırda qar
elenirdi. Sekiler, yollar ağappaq idi.
—Bir de haçan görüşek, Könülcan,—deye o, küçemizin tinine çatanda yavaşıdı. Men güldüm:
—Hele heçayrılmamışıq ki...—Sonra çiyinlerimi çekdim.—Ne bilim...
Derya telefon nömremi götürdü.
—Institutdan ne vede gelirsiniz?
—Saat ikide, üçde...
—Çox gözel.
—Ancaq... Xahiş edirem bize axşam yeddiden gec zen çalmayın..
—O da gözüm üste.
Derya, olsun ki, meni başa düşmedi. Atamdan ehtiyat edirdim, işden o vaxtlar qayıdırdı.
—Ayrılaq?
Onun bu sorğusuna çox könülsüz ve soyuq cavab verdim:
—Ayrılaq...
Elimi tutdu.
—Indi icazenizle olarmı?..
Men utandım. Üzümü yana dönderdim. Dodaqlarınn istisi bu defe evvelce elimin dalını, sonra ise
bir-bir barmaqlarımı yandırdı.
—Geceniz xeyre qalsın, Könül
—Xeyre qarşı,—dedim.
.ıMen öz otağıma keçende, saat on bire az qalırdı. Anama zeng çalmaq tamam yadımdan çıxmışd...
2-ci hisse

5
Biz beşmertebeli binanın ikinci qatında oluruq. Menzilimiz üçotaqlıdır. Bayırdan qapımızın
çerçivesindeki ağ düymeni basanda, dehlize cingiltili zeng sesi deyil, esebleri sekitleşdiren xoş bir
musiqi sedası yayılır.
Sol terefde gözlük şüşeleri naxışlı geniş qapı adlandırdığımız qonaq otağına açılır. Tünd-şabalıdı
rengli mebellerimiz son müasir debde olmasa da, yaraşıqlıdır. Anam qesden otaqlarımızı bir növ
qedim qaydada bezeyib. Bu menim de xoşuma gelir.
Evimizdeki eşyaları on il qabaq nece qoymuşuqsa, indi de yerlerini deyişmemişik. Zala döşeme
boyu xalı sermişik. Ortadakı uzunsov, dördkünc yemek stolunun etrafında altı yumşaq kreslo
qoyulub. Sağ divarda, piano ile servant

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 65 >>