Böyük Beyin saysinde pistplet elde edcyin qeti emin oldu ve derin bir qüsse icinde il yarım qabaq o gozel çayxanalarda üzbsurat oturub qabırğa söhbti elmlrini yada saldı. Ve birdn 1979-cu ilin may ayını xatırladı, onda bütün Azrbaycanın birincisi qefleten teatra tşrif buyurmuş ve ele hemin o gözlnilmzlikle de ona weherin mrkzinde menzil vermişdi. Hele 60-cı illrin sonuydu, onda emellice mıxlamışdı, düppdüz olmuşdu ve aşaaşa, kef havasına avtobus dayanacağına doğru gedirdi. Zevin küçsinin tininde camaatın Xozeyin adlandırdığı hemen o wexs ürcah oldu. Bu o zaman idi ki, Nuvariş Qarabağlı atasıyla birge yaşayırdı, teatrda yenice epizodik rollara çıxmağa başlamışdı. İşe bax, (hqiqtn de yer üzü möcüzlrdn xali deyil) heç deme o vaxtkı Xozeyin Nuvarişin cuppulu rolunu görüb, neinki görüb, htta yadında saxlayıb. Hemen o axsam deyesen Xozeyin de hardansa yeyib-içmkden qayıdırmış ve keyfi yaxşıymış (onun böyründ iki qüvvli adam, cangüdnlr varmış). - Bu sensen, , artist, gel bura görüm, qardaş, - o deyib, - deyesen sen de babatsan. Harda vurmusan bu qeder? - o, böyründki adamlardan birin yüngülce göz eleyib. Men de vurmuşam, amma gorursen, ayaq üst dura bilirem, daha yeddi yana esmirem. Tbii, o anda Nuvariş respublikanın birinci wexsi ile tanış deyildi, gerek ki, Birinci ona el uzadıb: - "Gel tanış olaq" demsydi, o , heç zaman bilmyckdi ki, hmn o kef havalı axşamda Zevin küçsinin tininde tamam bağladığı wexs kim imiş. - Tanış olaq. - O, adını söyldi - Seni ise men tanıyıram, artistsn. Teatrda yaxşı rollar oynayırsan. He, de görüm hara gedirsen? Nuvariş dili topuq çala-çala gücle deye bildi: - Xı...xı...Xırdalana. Avtobusa minmeye gedirem. Uzunsift adam bir muddet artisti ayaqdan-başa süzdü

<< 1 2 [3]