müddetdir hüzünlü bir hekayenin sonunda ölmüş qehraman kimiyem. Duygularım solmuş sensiz.
Men her şeyi etiraf etmerem ama sen helede menim üçün yaşanmamış heyat, oxunmamış şeir kimisen.
Bu saat yanında olmayı ele çox isteyiremki. Heç bir şey yox sadece ellerini tutaraq titreyen ellerimin titreyişini ovuclarında sonlandırsam.
Bir an göz bebeklerinin böyüdüyünü görmek, nefesini hissetmeek isteyirem. Bir kenarda oturub uzun-uzun seni seyr etsem, sen yoxmuşsan kimi.
O en tebii halına her saniye aıiq olsam.
Her saniye seni az sevdiyimi anlayıb ber sonrakına daha çox sevsem.
Mehebbetim yene her zamankı kimi Seni Sensiz Öperek ağlayacağam. Xeyallarımı qucaqlayıb yatacağam.
Bu seferlik bu qeder, men sene yene yazacağam...

<< 1 [2]