Yumuq yumuq ellerle başladım men de heyata her kes kimi....
İki nöqte üst üste (: ) qoyuldu yaşayacaqlarım üçün heyata. Günler günleri qovdu, aylar aylara el uzatdı, iller bağladı ayları bir-birine zaman bu günlere çatdı.
Ne xoşbext ki sevenlerim oldu, ne xoşbext ki sevdiklerim oldu.
Sevgilerle dolu keçdi heyatım, doya bilmedim. Bezen buludlar qısqandılar saf sevgilerimi, bezen yağışlar diqqet etdiler göz yaşlarıma, bezen güneş menim qeder isti güle bilmediyini düşündü dünyaya, bezen quşlar uçmağı bacarmadıqlarını anladılar.
Bezen hüzn geldi üzüme amma tebessümlere buraxdı yene her şeyi. Üreyim herdenbir ağlasa da utandı sevgi menbelerinin yanında axıtmağa yaşlarını.
Bezen sual işaresi (?) qoydum anlaya bilmediklerime, bezen bir şeyler izah etmek isteyercesine nida (!).
Bezen gözellikler sıxdı, sevgiler ağır geldi danışa bilmedim üç nöqte (...) qoydum izah ede bilmediklerime.
İnsan tek başına amma heyat deyil bunu anladım.
Tapdığım sevgileri müsbetlerle (+) üreyimde yığdım.
Kini, nifreti bir menfi (-) ile çıxardım.
Günlerle vurdum (*) sevgilerimi.
Bu da böyük bir dünya demek idi. İtirmemek üçün sevgilerimi yaxşıca sıxdım ellerimi.
Yene yumuq yumuq idi ellerim başlanğıcda olduğu kimi.
Yaşayacaqlarım üçün bir vergül (,) qoymaq keçdi içimden.
Bir nöqte (.) qaldı.
»Sevgi Dünyası
»Oxu zalına keç