Heyatdan şikayet etmek lazım deyil. Eger heyatınızda bir problem varsa ve siz onun qarşısında acizsinizse, menim fikrimce günah sizin özünüzdedir. Bunun öhdesinden asanlıqla gelmek olar. Esas irade, dözüm ve özüne inamdır. Bu gün qısa bir hekaye oxudum, çox xoşuma geldi, sizlerle de paylaşıram, oxuyun ve özünüz qerar verin.
Demek bir gün heyatdan şikayet eden bir qız olur. Heyatın dözülmez olduğunu düşünür. Mübarize aparmaqdan yorulur. Bir problem qurtarmamış başqası ile üzleşir. Atası qızının bu halını görür ve ona ders vermeyi qerara alır. Qızın atası aşbaz olur ve qızını metbexe aparır. 3 qab götürüb ocağın üzerine qoyur.
Su ile doldurduqdan sonra altını yandırır. Su qaynamağa başlayanda bir qaba yerkökü, ikincine yumurta, o irisine ise qehve tumları atır. Qızına bir kelme de demeden gözlemeye başlayır. Qızı heç bir şey başa düşmediyi üçün sakitce baxır ve bu işin ne ile qurtaracağını bilmek isteyir. Ancaq o qered sebrsiz olur ki biraz keçmemiş sual vermeye başlayır. Atası dinmir. 20 deqiqe sonra ata qabların altını söndürür ve yerkökünü çıxarıb bir qaba qoyur. Sonra yumurtanı çıxarır. Ve nehayet sonda qehveni götürüb bir fincana süzür. Üzünü qızına tutub deyir:
- Qızım ne görürsen?
- Yerkökü, yumurta, qehve deye qız saymazcasına cavab verir.
- Bir az yaxından bax! deyir atası… yerköküne toxun…
Qız deyileni edir. Yerkökü yumşalmışdı.
- İndi de yumurtaya bax!
Yumurtanın qabığı evvelkinden de berk idi.
- İndi de qehvenin dadına bax!
Qızı qehveden bir balaca içir. Qehvenin çox gözel dadı var idi. Qızın üzünde tebessüm yaranır. Amma yene de heç ne başa düşmür.
- Bütün bunlar ne demekdir ata?
Ata bele izah edir:
- Yerkökü, yumurta ve qehve eyni şeye meruz qaldı. Ancaq her birinin de münasibeti başqa-başqa oldu. Yerkökü evvel berk, amansız görünse de qaynar suyun içerisinde boşaldı. Yumurta ise zerif idi. Nazik qabığı ile içerisindeki mayeni qoruyurdu. Buna baxmayaraq qaynar suda içerisindeki maye qatılaşdı. Amma qehve tamam başqa idi. Qaynar suda hem özü

[1] 2 >>