Yene bir gece ve yene baş başayam özümle, yene seni tapıb itirdiyim yerdeyem.

İnsanın bir şeylere qerar vermesi ne qeder çetin; ya seni içime basdırmalı ya da artıq içimden söküb atmalıyam. Amma her ne olursa olsun susmalıyam. Hansı daha çetin, hansı daha acı? Heqiqeten getmelimiydin, yoxsa qalıb yanımda döyüşmelimi?... Bir yol axtarıram özüme, tapdığım bütün yollarsa sene çıxır.

Bağlanmalı artıq gözlerem. Sonsuz bir qaranlıqda tek başıma getmeye davam
etmeliyem... Getmeliyem ardıma bele baxmadan, getmeliyem parçalayaraq
deyerleri ve sevgileri, yox ederek yaşadığım bütün zamanları...

Nece de merhemetsiz zaman?! Nece de ucaltmışdım seni gözümde. Tutub öz
ellerimle qoymuşdum en yükseye, sonra kefle izlemişdim ucalığını. Amma yene men bitirmeliyem. Tutub qollarından endirmeliyem olduğun yerden. Ya da seni ölene qeder yaşatmalıyam içimde... Ne qeder çetin bir qerar..

Bir terefim: "Bir daha kimse, heç kim onun qeder çox sevilmeyecek", deyerken, bir terefim sakit, sessiz...

Zaman keçir, ağrım dayanmır. Bağlanmır yaralarım.. Tükenerken men, ağlımda bir tek sen. Görürsenmü, yene danışıram amma sessizce. Susmağı öyrenir üreyim..

Amma men qerarımı verdim...

Seninle olduğum zamanları düşünmek bele mene xoşbextliklerin en böyüyünü yaşadır..

Seni Sevirem ve Ölene Qeder Seveceyem...

~A_N_T_i_K__V_A_R~ [OFF] (24.07.2012 / 11:13)