tanışlıqdan sonra evlendiler. Elçin anama ve mene seadet, üzümüze tebessüm bexş etmişdi.
Elçin her seher hamıdan tez oyanardı yuxudan. Her seher Elçinin öyrenceli olduğum pıçıltılı sözlerini eşiderdim “ sabahın xeyir cupbulu Sevinc” ve bir de tebii ki yanaqlarımı öpen dodaqları sabahlarıma bir xeyli reng qatardı. Anam da, men de xoşbext idik.
Anamın Elçinle evliliyinden yeddi ay sonra bir gün men dersden çıxanda, mektebin müellimler otağında anamı tapmadım. Her gün birlikde qayıdardıq eve. Bu defe anam niyese eve tek getmişdi. Anamın bele etmesine hansısa sebeb olmalıydı, yubanmadan eve yollandım. Eve çatıb ehmalca qapını açdım ve anamın hıçqırtılarını eşitdim. O, dizleri üste döşemeye çökerek atamın resimlerini seliqe ile qarşısına düzmüşdü. O, resimlere toxunmadan sanki onlara sığal çekirdi. Sonra anam kederli bir şekilde elleriyle qulaqlarını möhkem-möhkem sıxıb ağzını geniş açaraq, sesini boğa-boğa ulamağa başladı. Onun gözlerinden axan yaşlar yanaqlarından çenesinin altına, çenesinin altından sinesine qeder cığır açmışdı. Anam belece sinesinden qopan qırıq-qırıq seslerle resimlere toxunmadan üzünü göylere tutaraq, elleri ile atamın resimlerini oxşayırdı. Bu menzere meni bir müddetlik daşa dönderdi. Sonra özümde bilmeden ağlamağa başladım. Men ona yaxınlaşa bilmirdim, men bunu bacarmırdım, men... men... bacarmırdım...
İki gün sonra atamın, evimizin soyuq divarlarını isiden resimleri yoxa çıxdı. Sonra, her axşam baxaraq köks ötürdüyüm, daim yastığımın altında saxladığım resmini de tapa bilmedim.
Her gün, Elçinin yanaqlarımı öpen dodaqları ve pıçıltılı sesi oyadardı meni yuxudan. Bu, on altı yaşıma qeder bele davam etdi. Sonralar yanaqlarımı öpen dodaqlar yavaş-yavaş dodaqlarıma teref yaxınlaşmağa başladı...
Bir seher, meni yuxudan üzüme deyen nefesin herareti oyatdı. Dodaqlarıma, yanaqlarıma, çeneme toxunan isti nefes, saçlarıma sığal çeken barmaqlar, hezin-hezin sineme endi... Ve, sonra o pıçıltılı ses, “sabahın xeyir Sevinc”. O, başqa heç ne demedi,dinib

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 11 >>