Eve anamla birge geder, anam evde olmayanda ise, tez evden uzaqlaşırdım. Gizli sevenimin mektubları ise, bir başqa idi. Her mektubda doğmalıq, her mektubda neciblik, her mektubda bir parça şeir. O, meni bezen payıza benzedirdi.

Ay sevgilim payız, gözel payızım,
Üzünden gözünden yağış tökülür.
Yolunda saralan baxışlarımı,
Sizin küçenizde yağışlar döyür.

Bir gün seher tezden üzümde hiss etdiyim nefesin herareti meni yuxudan oyatdı. Gözlerimi açan kimi, dedim,
- Elçin, menden el çek, meni bir de rahatsız etme.
O ise pıçıltıyla deyirdi,
- Axı niye, sene ne olub, niye menimle bele reftar edirsen? Bes sen meni sevmirsen?
Bu nece ola biler? Sevmek? Men... Anamın heyat yoldaşını sevmek? Sanki her şeyi indi başa düşürdüm. Men gör neler etmişem?! Yorğanı gözlerimin altına kimi üzüme çekib, Esebden dişlerini sıxan, Elçine qorxa-qorxa baxdım. O ise, esebi bir terzde arada-bir anamla yatdığı otağın qapısına baxaraq pıçıltıyla danışırdı,
- Sen düşünürsen ki, her istediyini ede bileceksen? Sen meni ne hesab edirsen? Eger anan bütün bunları bilse ne olacağını heç düşünmüsen? Menimçün pis olmaz, amma seninçün çox pis olar. He, anan ne edecek? En uzağı menden ayrılacaq. Amma senin etdiklerini, anan heç vaxt sene bağışlamayacaq.Mense, sizi bütün şeherde rusvay edecem! Ağlını başına yığ, menle oyun oynama!
Men ağlayırdım, hem qorxudan, hem de peşimanlığımdan. Hem de ona göre ağlayırdım ki, bütün bu olanları gizlin sevenim bilse...He, men ağlayırdım...
Elçinle razılaşdım. Onun istediyi her şeyi edecem, yene evvelki kimi olacam. O, yene seherler dodaqlarımı öpecek, mense gülümseyecem. O, sinemde ellerini gezdirecek, mense gözlerimi yumacam. Men onunla razılaşmağa mecburam. Men, men onun istediyi kimi olmalıyam. Hemin gün, Elçinin tekidi ile, yene behane getirerek dersden icaze alıb eve yollandım. Elçin, soyuq baxışlarıma, acı, qeherli gülüşlerime fikir vermeden fınxıra-fınxıra bütün vücudumu dişi ile cırmaqladı. O yene bakireliyime toxunmadı. İki hefte sonra gizli

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 11 >>