münasibetimizden. Menim sevdiyim var, men xoşbext olmaq isteyirem.
O, burula-burula havalanan siqaretin tüstüsünü diqqetle seyr ederek gülümseyirdi. Onun bele gülümsemesi ve sakit olması meni teşvişe salırdı. Axı neye göre o esebleşib özünden çıxmır? Men düşünürdüm ki, o kimise sevdiyimi bilenden sonra esebleşib özünden çıxacaq. Amma o, bele etmedi, o, çox sakit idi. Men qorxa-qorxa onun üzüne diqqetle baxaraq dedim,
- Elçin, o mene mektublar gönderir, onun mende çoxlu mektubları var. O, ...
Elçin sözümü tamamlamağa imkan vermeyerek,
- O, mektubları sene bir qızla gönderir ve mektublarında gözel şeirler olur. Belke o, ele menem? Axı sen onu tanımırsan, ele deyil?
Ele idi...

Qağayılar dalğalara qanadlarını çırpanda,güneş adamdan bir az da uzaq olur, üşüyür adam. Her üşümede, her titremede bir az ehtiras, bir az gerginlik, bir az qorxu, bir az özüne çekilme, bir az da adamın içinde hayqıran üsyan var...
Lepeler sahillere çırpılarken seslenen ahengdar musiqi, can veren adamın xırıltılı nefesine oxşayır...lap ele mene oxşayır... Güneş, batdı...
Bax, indi o lenete gelmiş şeirde deyildiyi kimi, sonuncu defe göreceyim bir qağayı, dimdiyinde gülüşü, qanadlarını dalğalara çırpır, çırpır, çırpır...Belke o qağayı mene gülür? Güneş, batdı...
İnsanlar, sizin yaşadığınız şeherinizin ve heyatınızın göz qamaşdıran süslü işıqlarından başqa neyi var, neyi? İnsanlar, men insan olmağımdan utanıram! Siz de, siz de menim kimi utanırsız? İnsanlar bilirsinizmi ki, dünya cennetin çöplüyüne benzeyir, bilirsinizmi? Bu çöplükde meleklerin lazımsız bildiyi tullantılar, insanların seve-seve yaşadıqları günahlardır. Biz günahları axı niye bu qeder çox sevirik, axı niye? Bilirsiz, menim günahlarım böyütdü meni... menim günahlarım mene sevmeyi de öyretdi... sevmeyi...
Güneş batdı, artıq vaxtdır. Menim günahlarımı yalnız denizin dalğaları yuya biler. İndi menim günahlarım mene ölmeyi öyredir...
Soyuqdur, çox soyuq... Onun elleri menim vücudumu heraretlendirirdi. İndi o ellerin

<< 1 ... 8 9 [10] 11 >>